LUSAKA

Maandag 14 november 2022 De start van onze reis in Brussel beloofde niet veel goeds want de stewardess die over ons zat maakte al een kruisteken en begon een gebedje te prevelen. Was het door haar schietgebedje of niet, dat laat ik in het midden, maar we zijn hier goed geraakt. Zoals ik al zei staat in Qatar alles in het teken van het WK. Bijna wansmakelijk. We kregen zelfs dessertjes van chocolademousse met daarop groene kokosmat en daarop een balletje dat klaar lag om in de goal te trappen.

En dan kom je in Lusaka, een andere wereld. Ons doosje met herinneringen ging onmiddellijk open, overal de grote spandoeken met "one Zambia one nation"...

De natuur, overladen fietsen, de nationale sport: het keren met een heksenbezem.

Koffie die nog moet geleverd worden, dus wordt het thee. We slapen terug in Backpackers Lusaka. Ook dat is aanpassen Maar we willen hier dan ook zeker geen extra geld uitgeven aan logement. Een voorproefje van ons verblijf in Tikondane. Mijn wederhelft wou al direct een stapje in de wereld gaan zetten maar ik vond dat ik de vorige dag al genoeg wereld gezien had en verkoos om voorlopig enkele uren in mijn eigen kleine cocon te blijven, een bed. Hier zitten wel tien katten(zus!!!) die allemaal even hongerig zijn.

Maar één zwarte is er bij, een bazige, die altijd eerst met het eten weg is. Hij voelt zich hier duidelijk thuis en hij heeft gelijk. Het is dan ook een autochtoon! We hebben geluk want twee mensen van Tikondane zijn hier in Lusaka om de licenties in orde te brengen. Zij geven in Tiko overnachting en eten, het is dus in feite een handelszaak. We kunnen dus seffens met hen meerijden. TOP , Het is hier Belgisch weer, regen maar wel twintig graden. Bij deze willen we ook iedereen bedanken die weeral zijn steentje heeft bijgedragen om dit waar te maken. Veel "wilde" weldoeners. Spontane schenkingen van mensen, een vzw die ons sponsort met aankopen, vrienden die verjaarden of op pensioen gingen en stortingen vroegen in de plaats van cadeaus en dan de ontelbare mensen die niet vies zijn van een lekker wijntje, duidelijk de geneugden van het leven kennen en bestellingen deden Dinsdag 15 november ‘22 We zijn gisteren vrij laat aangekomen in Tiko. Het was half zeven en al vrij donker. Gelukkig kennen we hier elk plekje en elk steegje. De vermoeidheid valt direct weg als je hier verwelkomd wordt. Ik ging een meter van de grond en werd rond gezwierd en Jan werd bijna doodgeknuffeld. Het zijn hier dan ook meestal prompte dames, dus de kans dat je het overleefT is gering. Nadat we wat gegeten hadden wilden we direct naar bed. Maar voor zover dat het hier lukt, het heeft in elk geval heel wat voeten in de aarde. Drie dekens op ons bed. Goed bedoeld hoor maar dat zijn dan ook dekens die wij niet meer kennen en daar kan je ijsberen onder begraven. Zelfs die hebben binnen de tien seconden ademnood en wij dus zeker.

Dan hangt er boven het bed een muskietennet dat duidelijk bedoeld is voor een éénpersoonsbed. We hebben dus de hele nacht in een groot spinnenrag vastgezeten. We hebben zelf een muskietennet bij maar dat moet dan ook bevestigd worden super hoog aan het plafond. Zorgen voor vandaag.

We hebben hier rond en in onze kamer meer dieren dan thuis en dat in alle maten en lengten. Zelfs een mini slang.

We hebben wel een privilegekamer want er is een wc. Vannacht stond ik daar wel met mijn voeten in het water (putwater) en doorgieten met een emmer water is een must maar voor de rest is het hier oké.

Ondertussen is alles uitgepakt en gesorteerd voor de mensen en de kinderen hier. Donderdag 17 november ’22 We zijn al heel wat verder. Ons muskietennet is in orde en het water rond de wc is opgelost. Maar in sommige dingen berusten we nu eenmaal. Je bestelt wat om te eten maar vermits ze je meestal niet begrijpen toveren ze altijd een andere aap uit hun mouw. Gelukkig is er geen of weinig keus dus de verrassing is meestal niet zo groot.

Deze voormiddag maakten we hier een toer in Tikondane. Het heeft ons echt verbaasd. Alles netjes. De mensen zijn veel bezig met compost te maken zodat hun gewassen goed groeien. Dat is nodig want er zijn heel wat monden te vullen. Van januari tot april is het hier meestal hongersnood. We hebben ook al enkele ideeên wat we hier voor nuttigs kunnen doen. Vrijdag 18 november We zijn al goed gestart. Met Edson in Katate een fiets gaan kopen. Hij werkt hier als “kok” en moet veel verplaatsingen doen. Een fier, glunderend man. Zijn eerste fiets in 86 jaar. We hopen dat hij er nog veel jaren van kan genieten. Iedereen denkt nu misschien dat dit op zijn leeftijd geen zin meer heeft maar niets is minder waar. De mensen zijn hier veel kwieker.

Met de fietstaxi naar Katete geweest en te voet terug. Geen goed idee. Vijf km in de gloeiend hete zon. Het duurde dan ook van één tot vier voor de fiets helemaal in orde was. Nog langs mtn om onze Zambiaanse sim kaart in orde te brengen. Zonder resultaat want we hadden onze paspoorten niet bij. Ze nemen het hier in Zambia dus heel serieus wat de veiligheid betreft. Uren hebben we al in dat kantoortje “gestaan” want zetels of zelfs stoelen zijn daar in de omtrek niet te verkennen. Foto’s van ons in alle houdingen worden er genomen en moeten doorgestuurd worden voor je de gelukkige eigenaar wordt van een Zambiaanse sim kaart. Zaterdag 19 november En dus waren we zaterdag terug op pad. Jan deze keer alleen want ik zag het niet opnieuw zitten. Mijn temperatuur was gisteren ver boven het toegelaten en dat niet alleen van de hitte. Gisteren kwam hier een Australische dame, Katy, toe die hier drie weken gaat verblijven. Zij werkt voor een ngo en komt informeren of ze hier in aanmerking komen voor hulp.

Zondag 20 november Onze Jolan wordt 13! We telefoneren vandaag met whatsapp video want de rest van de familie is er ook. PROFICIAT VAN MAMIE EN PAPIE; Vandaag kwam de bisschop eten en nog andere belangrijke mannen dus kregen we een driesterrenmenu

En soms zeggen beelden meer dan woorden