AFRONDEN

We gaan ons verblijf stilaan afronden. Bussen en treinen zijn hier verplicht om nooit op de geplande dag of uur te vertrekken. We vermoeden dat de chauffeurs een bonus krijgen als ze laatst vertrekken. Daarom zijn we al aan het inpakken en nemen we van iedereen afscheid. Voor hoelang? We gaan er geen datum opplakken.

Wat gaan we het meest missen? De sfeer! De mensen zijn super goedlachs. Altijd plezier! Nooit gezeur! En de kinderen? Ook al is er maar één klein schommeltje, ze staan netjes in rij te wachten tot het hun beurt is. Moet daar een volwassene bijzijn om te bemiddelen? Helemaal niet. Ze spreken zelf af hoeveel keer ze schommelen en dan is het de beurt aan de volgende. De groten helpen de kleintjes erop. Hoe komt het toch dat dat niet lukt bij ons? Heb me voorgenomen om me niet te ergeren in de school als de kinderen voor onbenulligheden ruzie maken. Hoelang ga ik dat volhouden? We doen ons best.

Kleding nodig??

Echt geen overbodige luxe!

Stoere gast!

Een lap stof kan ook als kleed dienen. 

Het verbaast me nog steeds hoe de mensen hier leven. Van bedden of matrassen is er nergens sprake (alleen bij ons in de kamers). Er liggen altijd wel strooien matjes binnen waarop ze liggen. De mensen staan hier op zoals ze gaan slapen, met dezelfde kleding, van pyjama's hebben ze nog nooit gehoord, nog minder van douches. Voor ons is dat vreemd, zij hebben nooit anders gekend.

 Zo zien de duiventillen er uit die we hebben gekocht met geld van het project...

Gisterenvoormiddag hebben we duiven gebracht naar verschillende dorpen. In sommige dorpen loopt het project al, in andere wordt het nu opgestart. Mensen die vroeg zijn begonnen hebben al verschillende nesten gehad en verkopen aan mensen buiten hun dorp. Een belangrijke vorm van "ondernemerschap", absoluut noodzakelijk om wat meer geld binnen te brengen! En waar we nu zijn geweest hebben de mensen op korte termijn ook de kans op gezondere voeding en later op doorverkoop...

Hieronder wat beelden van de dorpjes waar we zijn langs geweest. Allemaal ver van de bewoonde wereld... maar ongelooflijk warme mensen!!!

Dak stuk? Wij hebben al een ladder!

De garage voor de ossenkar.

Hier worden de duiven uit de til gehaald voor transport. Precies een primitief vishengeltje waarmee dat gebeurt! Maar helemaal onschuldig, hoor!

En natuurlijk wordt er weer dolle pret gemaakt... met het nodige tonggerol...

We hebben 's namiddags nog effe rondgelopen in het naburig dorp om de diertjes te bekijken. De mensen van Tiko verzorgen echt hun dieren. De meesten hebben intussen konijnen (met geld voor het project gekocht), er zijn Guinese biggetjes in vele dorpen, kippen vind je intussen overal en ze lopen vrij rond... en in de meeste dorpen zijn er nu ook duiven.

Een deeltje van onze konijnen.

Ze verzorgen ze goed.

Onze geiten

"Onze" adder! Die was wel niet gepland maar zat ongevraagd bij ons binnen.

Bij ons in de keuken. Ze zijn maïs aan het stampen. Ze doen dat minutenlang. Daarna door de zeef en klaar voor gebruik.

Als de vrouwen blij zijn ...  doen ze zo ...  even met Doris een showke opvoeren!

Onderweg naar Edison was midden op de vlakte een afdak, veel te klein voor het aantal mensen dat zich had verzameld. Er werd gezongen en gedanst onder leiding van de priester. Een hemelsbreed verschil met onze Vlaamse missen... Ik heb nog net een filmke kunnen maken, want Edison met de zevenmijlslaarzen was al bijna uit het zicht verdwenen...

Dit is Edison. Hij werkt in de keuken. Een gouden man die super verlegen is. We kochten voor hem een uurwerk in Chipata. Waarom? Daar zit een heel verhaal aan vast. Onmogelijk te beschrijven wat hij deed als hij dat kreeg. Als dank moesten we mee naar zijn huis. Hij is 77 en loopt zo krom als een hark dus ik was heel gerust in het tempo. Maar hij vertrok als een haas. Ik heb drie kwartier achter hem aan gelopen, door het stof, veertig graden. Toen we daar aankwamen kwam de verrassing. Hij bracht een t-shirt naar buiten voor Jan als dank. 

De Vlaamse leeuw in een nieuw pakje, verrassend... maar of het daarom ook meer indruk maakt???

Toch mooi hé!

Edisons keuken!

met kookvuur...

We zijn ook naar een naburig dorp geweest waar een pottenbakster woont. Ze maakt prachtige dingen, maar plastic heeft ook hier de markt veroverd en dus heeft ze nog nauwelijks een inkomen uit haar potten...

verzusteren

Tot voor enkele weken woonde hier ook een smid. Met heel primitieve middelen kon hij messen slijpen en metaal zodanig verhitten dat hij het kon bewerken. Niet te geloven!!! Zijn zoon gaat nu "de zaak" (zie fotootje, niet meer dan dat) verder zetten...

Veel kijk- en leesplezier! Wij beginnen morgen aan de volgende busreis en tweedaagse treinreis van Kapiri Mposhi naar onze eindbestemming Dar Es Salaam...