We hadden dringend een afsluiter nodig waarbij we even al de voorbije gebeurtenissen op een rijtje konden zetten. We hebben onszelf weken voorbij gelopen. South Luanga stond niet in onze agenda want we waren daar al twee keer geweest.
Omdat er in dit seizoen zo weinig toeristen zijn bieden sommige lodges een "pakket" aan. Volpension, safari 's en overnachtingen voor een prikje. Daar konden we niet aan voorbij lopen.
Wij dus weg voor twee nachten .... het werden er drie.
DRIE ZALIGE NACHTEN EN VIER DAGEN!
SOUTH LUANGA IS DAN OOK HET MEEST FANTASTISCHE PARK DAT WE TOT NU TOE DEDEN
De mangoesten overal in de tuin van de lodge.
Je kan niet gaan of staan of ze zijn er ook: de apen!
De sausage tree, een lekkernij voor apen, olifanten...
Een olifant draagt 22 maanden.
Verkoeling in het moeras.
de heron
yellow bild stork
De baobab of apenbroodboom.
Deze is "maar"700 jaar oud.
Even verkoeling zoeken in het moeras!
De warthog.
Een zebrababy.
Giraf.
Huisdier van de lodge: de leguaan.
GEEN huisdier van de lodge.
Onverwacht, ook voor de driver, dus des te meer indrukwekkend.
Met zijn prooi (of wat er nog van rest).
Buikje vol, gelukkig voor ons.
Nog eentje van "de big five": de buffel.
De nationale vogel van Zambia.
De Kingfisher!
De yellow bild stork
Een krokodil van 6 meter.
Een groep Zambiaanse leeuwen en ....
Een solo Vlaamse leeuw!
Morgen vertrekken we naar Malawi en dan .... huiswaarts!
Schoonzus (1 februari) en broer (5 februari) verjaren!
Happy birthday!!
AL ONZE PROJECTEN DIE TOT EEN GOED RESULTAAT ZIJN GEBRACHT OP EEN RIJTJE!
1. Stapels puzzels gekocht en de kinderen leren kennismaken ermee.
2. De bankjes voor de kleuterschool gemaakt en stoeltjes gekocht.
3. De schoolbanken gemaakt voor het middelbaar en stoelen gekocht.
4. Een stoel gekocht voor Isaac....
en een bedanking van hem!
5. Meel gekocht voor Doris.
6. Het jaarschoolgeld betaald voor Kettie die doof is en naar een speciale school gaat aan de grens met Malawi.
7. Schilderen van de veranda.
8. Bed, matras en lakens gekocht voor Edson en zijn madam
Onze aannemer en zijn hulpje samen met de opdrachtgever.
Loshakken en scheppen van gravel voor de vloer.
before...
after!
9. En klaar is kees, de kamer extra voor Edson en zijn vrouw.
10. De brug naar de school zo goed mogelijk hersteld.
11.En ziehier, onze Belgische pompoenzaden doen het goed in Afrika.
ALS AFSLUITER NOG ENKELE LEUKE FOTO'S EN FILMPJES!
Zambiaanse kikkers zijn hun eitjes aan het afwerpen.
En zo zien de wegen eruit na een regenbui!
Op bezoek bij de pottenbakster midden in "den bush"!
Onderweg toen we stenen gingen laden. Een kever met zijn buit.
Zambiaanse slak. Om te laten zien hoe groot ze wel is legde ik er een kroonkurk naast.
Even reclame maken voor onze school "De Knipoog"!
Zwartjes in de klas! Is eens iets anders!!!! 
En dan, er is een tijd van komen en van gaan. We nemen afscheid op vrijdag 2 februari...
met gezellig samen zijn, dans en muziek.
Lieve attentie!
En daarna trakteren wij met nshima, moringa en samoussa!
Hiermee sluiten we Tikondane af! Aan iedereen die ons steunde op gelijk welke manier. Door het lezen van de blog, door te reageren op de blog of langs mail, door te sponsoren, naar de barbecue te komen en nog zoveel meer.
WELGEMEENDE DANK
ZIKOMO KWAMBILI
Zo zie je maar, aan elk liedje komt een eind...
We hebben heel wat gerealiseerd dankzij jullie steun. Door zoveel bezig te zijn en dikwijls samen te werken met de mensen van ginder hebben we ook heel wat opgestoken over onszelf en over de anderen:
het is niet evident om samen met mensen van ginds dingen tot een goed einde te brengen
de plaatselijke mensen hebben nauwelijks scholing en dus ook weinig tot geen inzicht
het is AARTSmoeilijk om mensen te activeren maar... eens aan de slag is er geen houden meer aan!
hier heeft iedereen aandacht voor iedereen, quality time in overvloed dus... maar prestatiegericht denken en werken (zelfs af en toe) is hier niet vanzelfsprekend!
Afspraken maken is hier het jezelf moeilijk maken. Zonder kan je niet, met kan je ook niet echt verder... African time, weet je wel!!! Je leert hier echt wel de grenzen van je geduld kennen... en als je die niet ver genoeg verlegt dreigt een uitbarsting met fiasco tot gevolg...
Maar de warmte die de menen hier uitdragen de geweldige levensvreugde en de ongelooflijke dankbaarheid voor zelfs maar het allerminste dat je voor hen doet, maakt dat we met een heel goed gevoel zijn weggegaan uit Tiko. Nu kennen en begrijpen we, veel meer dan hiervoor, hoe het er hier aan toegaat... Niet altijd even vanzelfsprekend voor een verwende westerling! Maar je krijgt er wel een andere kijk door op onze en op hun samenleving. En daarvoor doen we het toch ook , niet?
Met andere woorden: we breien zeker nog een vervolg aan ons bezoek aan onze Tiko-vrienden! Vrienden laat je nu eenmaal niet in de steek... Dank je wel, Tiko, en tot de volgende keer!!!
Toch een beetje een thrillerverhaal deze keer. In het verder verloop van ons boek ga je dat merken... Jan dus HEEL geduldig verder onderhandeld met onze "aannemer"(zie vorige blog). Gaston Berghmans en Leo Martin zijn duidelijk ook in Zambia geweest. Je moet eens kijken naar de sketch: De Gouden Leeuw. Dat hebben ze hier uitgeschreven. Bij hen gaat het tussen een gouden leeuw en een wit paard. Bij ons ging het tussen grijze "blocks" en rode "bricks". Maar het resultaat is hetzelfde. Uiteindelijk hebben we afgesproken in Katete om uit te zoeken hoe we aan het materiaal konden geraken.
Hij was op de afspraak. Al straf op zich. Een half uur later stonden we midden een groepje gasten. Veel tijd, veel plezier, duidelijk geen nagel om hun ? te krabben. Vooral veel tijd, tetteren in het shikamakka en geen cent gaat dat vooruit. Jan had ondertussen uitgerekend hoeveel stenen en ander materiaal we nodig hadden want dat was duidelijk geen spek voor hun bek. Ze vielen bijna om van verbazing dat Jan kon bepalen hoeveel stenen we nodig hadden. Hun besluit was: jullie zijn beter in wiskunde. Dat had het kleinste kind kunnen bedenken...
Toen we bijna een standbeeld waren geworden kwam er schot in de zaak. Iemand wist stenen liggen en een andere ging voor vervoer zorgen. De rest ging graag mee om te laden en om een centje te verdienen. Vijftig kwatcha(4 euro!!!) vroegen ze voor iedereen samen en ze waren toch wel met zes, zeven. Is het ver rijden om de stenen te laden? Neen, neen, hij zwaaide eens met zijn hand achter hem. Het leek alsof je tot daar kon plassen. Die klus ging heel snel geklaard zijn. Maar dan begon onze echte thriller in kwadraat!! Een uur en een half onderweg tot bij de stenen. Na een uur ben ik uitgestapt. Mijn benen trilde als een espenblad. Deze filmpjes zijn echt niet genomen op het ergste stuk. Geloof me!! Veel kijkplezier!
Eerste mislukte poging om erop te geraken.
Tweede mislukte poging om boven te geraken. Toen heb ik aan Jan gevraagd om uit de auto te komen.
Gelukt!! De chauffeur was hier nog nooit geweest maar hij bleef ijzig kalm. Ik niet, ik was in overdrive!
Eindelijk aangekomen. De ondergrond is hier rood, dus hier worden de stenen gemaakt.
Op de terugweg! Met de stenen!
Afladen van de stenen bij Edson.
Eerste even wat koekjes, drank en tomaten gaan halen voor iedereen en dan terug op weg voor ...
cement
dakplaten en hout.
Onze "aannemer" zou in de late namiddag al aan zijn job beginnen. Wij de volgende dag heel nieuwsgierig of hij er al iets van terecht gebracht had en zie het voorlopig resultaat.
De fundering is gelegd en hij begint aan een eerste rij.
de mortel
De volgende dag . We volgen het werk alle dagen nauwgezet op en dan krijgt hij telkens een stukje uitbetaald.
Weer een dagje later!
Bedankt aan de sponsors zodat we aan dit project nog konden beginnen!!!
Awel man, goed werk!
En nu nog enkele leuke foto's en voor ons onbekende dingen
Verse pindanootjes gekregen van Doris uit haar tuin. Nooit gezien, nooit geproefd. Zalig lekker, beetje zoet en mals.
Naaimachine die je met een draaiwiel (links op de foto) moet bedienen. Misschien dat iemand van jullie dat kent maar wij hadden het nooit gezien.
Hij is een kacheltje (mud stove) aan het maken.
Zomaar!
Op blote voetjes met zelfgemaakt speelgoed!
EN DAN BEGINNEN WE AAN ONS LAATSTE PROJECT! BRUGGEN BOUWEN
(maar eerst afbreken)
WANT DE SCHOOL START OPNIEUW.
Zo zie je maar, er valt hier altijd wel iets te doen... Stilvallen hoort er hier niet bij! Allé, toch niet voor ons. Die gasten hier zijn een ander paar mouwen. 6 weken zijn voor ons duidelijk niet genoeg om door te hebben hoe ge sommigen kunt activeren. Eindeloos zitten en palaveren en lachen is hier verheven tot een nationale verplichting. Maar als ze dan toch eindelijk aan iets beginnen zijn ze echt niet te stoppen. Voor geen enkel werkje gaan ze achteruit, ook niet al is het heel zwaar... Maar nadenken over wat en hoe ze iets moeten berekenen of doen , da's duidelijk voor een ander generatie! Ik probeer er mijn geduld niet teveel bij te verliezen en al bij al lukt dat wel. Mijn halve trouwboek krijgt het soms echt wel op de heupen... maar ook dat heeft geen resultaat! Dan lachen ze nog meer want ze snappen echt niet wat er aan de hand zou kunnen zijn...
Nog een weekje en we keren terug naar de "beschaafde" wereld. Maar eerst nog enkele laatste kleine klusjes opknappen! En hopen dat Edson's huisje tijdig klaar is... Een zalig gevoel als je ziet hoe dolblij hij en zijn madam zijn omdat hun huis van 2,5x3 meter nu een villa is geworden van 2,5x6 meter!
Nu gaan we effe naar de bouwwerf en dan volgt de afwerking van de brug. Wat de rest van de dag brengt zien we nog wel! Groetjes van ons beidjes en tot de volgende keer op de blog!!!
