Toch een thriller!!

Toch een beetje een thrillerverhaal deze keer. In het verder verloop van ons boek ga je dat merken... Jan dus HEEL geduldig verder onderhandeld met onze "aannemer"(zie vorige blog).  Gaston Berghmans en Leo Martin zijn duidelijk ook in Zambia geweest. Je moet eens kijken naar de sketch: De Gouden Leeuw. Dat hebben ze hier uitgeschreven. Bij hen gaat het tussen een gouden leeuw en een wit paard. Bij ons ging het tussen grijze "blocks" en rode "bricks". Maar het resultaat is hetzelfde. Uiteindelijk hebben we afgesproken in Katete om uit te zoeken hoe we aan het materiaal konden geraken.

Hij was op de afspraak. Al straf op zich. Een half uur later stonden we midden een groepje gasten. Veel tijd, veel plezier, duidelijk geen nagel om hun  ?  te krabben. Vooral veel tijd, tetteren in het shikamakka en geen cent gaat dat vooruit. Jan had ondertussen uitgerekend hoeveel stenen en ander materiaal we nodig hadden want dat was duidelijk geen spek voor hun bek. Ze vielen bijna om van verbazing dat Jan kon bepalen hoeveel stenen we nodig hadden. Hun besluit was: jullie zijn beter in wiskunde. Dat had het kleinste kind kunnen bedenken...

Toen we bijna een standbeeld waren geworden kwam er schot in de zaak. Iemand wist stenen liggen en een andere ging voor vervoer zorgen. De rest ging graag mee om te laden en om een centje te verdienen. Vijftig kwatcha(4 euro!!!)  vroegen ze voor iedereen samen en ze waren toch wel met zes, zeven. Is het ver rijden om de stenen te laden? Neen, neen, hij zwaaide eens met zijn hand achter hem. Het leek alsof je tot daar kon plassen. Die klus ging heel snel geklaard zijn. Maar dan begon onze echte thriller in kwadraat!! Een uur en een half onderweg tot bij de stenen. Na een uur ben ik uitgestapt. Mijn benen trilde als een espenblad. Deze filmpjes zijn echt niet genomen op het ergste stuk. Geloof me!! Veel kijkplezier!

Eerste mislukte poging om erop te geraken.

Tweede mislukte poging om boven te geraken. Toen heb ik aan Jan gevraagd om uit de auto te komen.

Gelukt!! De chauffeur was hier nog nooit geweest maar hij bleef ijzig kalm. Ik niet, ik was in overdrive!

Eindelijk aangekomen. De ondergrond is hier rood, dus hier worden de stenen gemaakt.

Op de terugweg! Met de stenen!

Afladen van de stenen bij Edson.

Eerste even wat koekjes, drank en tomaten gaan halen voor iedereen en dan terug op weg voor ...

cement

 

dakplaten en hout.

Onze "aannemer" zou in de late namiddag al aan zijn job beginnen. Wij de volgende dag heel nieuwsgierig of hij er al iets van terecht gebracht had en zie het voorlopig resultaat.

De fundering is gelegd en hij begint aan een eerste rij.

de mortel

De volgende dag . We volgen het werk alle dagen nauwgezet op en dan krijgt hij telkens een stukje uitbetaald.

Weer een dagje later!

Bedankt aan de sponsors zodat we aan dit project nog konden beginnen!!!

Awel man, goed werk!

En nu nog enkele leuke foto's en voor ons onbekende dingen

Verse pindanootjes gekregen van Doris uit haar tuin. Nooit gezien, nooit geproefd. Zalig lekker, beetje zoet en mals.

Naaimachine die je met een  draaiwiel (links op de foto) moet bedienen. Misschien dat iemand van jullie dat kent maar wij hadden het nooit gezien.

Hij is een kacheltje (mud stove) aan het maken.

Zomaar!

Op blote voetjes met zelfgemaakt speelgoed!

EN DAN BEGINNEN WE AAN ONS LAATSTE PROJECT! BRUGGEN BOUWEN

(maar eerst afbreken)

WANT DE SCHOOL START OPNIEUW.

Zo zie je maar, er valt hier altijd wel iets te doen... Stilvallen hoort er hier niet bij! Allé, toch niet voor ons. Die gasten hier zijn een ander paar  mouwen. 6 weken zijn voor ons duidelijk niet genoeg om door te hebben hoe ge sommigen kunt activeren. Eindeloos zitten en palaveren en lachen is hier verheven tot een nationale verplichting. Maar als ze dan toch eindelijk aan iets beginnen zijn ze echt niet te stoppen. Voor geen enkel werkje gaan ze achteruit, ook niet al is het heel zwaar... Maar nadenken over wat en hoe ze iets moeten berekenen of doen , da's duidelijk voor een ander generatie! Ik probeer er mijn geduld niet teveel bij te verliezen en al bij al lukt dat wel. Mijn halve trouwboek krijgt het soms echt wel op de heupen... maar ook dat heeft geen resultaat! Dan lachen ze nog meer want ze snappen echt niet wat er aan de hand zou kunnen zijn...

Nog een weekje en we keren terug naar de "beschaafde" wereld. Maar eerst nog enkele laatste kleine klusjes opknappen! En hopen dat Edson's huisje tijdig klaar is... Een zalig gevoel als je ziet hoe dolblij hij en zijn madam zijn omdat hun huis van 2,5x3 meter nu een villa is geworden van 2,5x6 meter!

Nu gaan we effe naar de bouwwerf en dan volgt de afwerking van de brug. Wat de rest van de dag brengt zien we nog wel! Groetjes van ons beidjes en tot de volgende keer op de blog!!!