bedden, matrassen, .....

Nogmaals bedankt aan alle kopers van handtassen en sjaals. Ook de sponsors willen we niet vergeten! Dankzij de steun van iedereen  konden we heel wat bijdragen tot het comfort van de kinderen en kunnen we het voortbestaan van het weeshuis weer een tijdje garanderen!  Door onze aankopen steunden we ook het vrouwenproject en het project van de blinden en doofstommen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ondertussen zijn we bijna een week verder en geen moment tijd gehad om nog naar onze blog te kijken. Wat hebben we dan wel gedaan? Bedden gaan bestellen bij de schrijnwerker, matrassen gaan kopen, eten gaan halen! Al dit is echt niet zo eenvoudig als bij ons.
We wilden bedden gaan kopen omdat Asmita met haar hoofd op een stoel ligt die achter het bed staat (ze ligt nog in een kinderbed en is twaalf) en een andere ligt op de grond want met drie in één bed is soms te veel. We vroegen hier aan  Harka  van het guesthouse of hij in het Nepalees een briefje wou schrijven met de uitleg van de bedden. De meeste winkeliers spreken een mondje Engels maar een schrijnwerker spreekt uiteraard enkel Nepalees. We denken dat een schrijnwerker maar één keer in zijn leven bedden verkoopt aan toeristen. We wilden twee bedden met schuiven onder om hun spullen in op te bergen. Ze moesten alles  thuis bezorgen en dit voor zondag. Harka  zei ons dat hij beter meeging, anders zouden ze ons wel veel meer doen betalen. Prachtig voorstel  en dat is dus in orde gekomen. De bedden worden zaterdag om vijf uur geleverd.
De matrassen moesten we alleen afhaspelen. Niet leuk om te doen want als je daar in zo'n winkel binnenkomt sta je daar voor "piet snot". Niemand spreekt je aan en nog "niemander" gelooft dat je daar ook maar iets komt kopen. Wij dus 37 winkels gedaan voor we een vriendelijk "manneke" tegen kwamen die een beetje Engels sprak en ons kon voorthelpen. Zelfde scenario als met de kast om te leveren maar we zijn goed terug thuis geraakt.

 

matrassen kopen en betalen

 

in de toonzaal even wachten op de taxi, ondertussen kregen we thee

 

 

We zijn dan nog in een bookshop binnen geweest om enkele "weetboeken" aan te schaffen. De kinderen waren er heel blij mee!

 

 

we vonden ook een stripboek "Kuifje in Tibet"!

 

 

Niet iedereen kan beginnen lezen want sommigen beginnen eerst aan de huishoudelijke taken! Groenten kuisen en wassen!

 

de typische groente: kori

 

 

 

Plots neemt iemand een lat en perst daarop enkele sinaasschillen uit. Ook wat sinaassap op de palm van zijn hand en klaar is kees! Hij vraagt me mijn hand te geven en mijn wijs- en middelvinger samen te houden. Nog effe blazen op de lat met het sap en nu maar wikkelen rond mijn vingers! Tot mijn grote verbazing lijken mijn vingers na een minuutje precies omwikkeld met een soort heel fijn gaas... En dat was natuurlijk de aanzet om mekaar te "camoufleren"!   

 

 

 

 

Morgen gaan we met onze bloedjes naar HET pretpark van de stad: Cha Cha Wee. Nog nooit van gehoord? Wij ook niet tot gisteren... Bij ons zou letterlijk NIEMAND naar zo'n simpel park gaan maar hier vindt ieder kind dit "het van het"! En daarmee ronden we ons verblijf in Pokhara stilaan af.

Er wacht ons nog wel wat "job" rond het afronden van de sjaals en de handtassen. En we willen ook nog absoluut Sarangkot bezoeken, een bezienswaardigheid in de omgeving. Dus hebben we maar besloten om pas dinsdag af te reizen naar Kathmandu... Allicht de laatste wijziging in ons reisschema! Allé, dat denken we zelf toch...

Het wordt nu echt aftellen en inderdaad: de (bijna) laatste loodjes wegen het zwaarst! We zullen erg blij zijn jullie over enkele dagen terug te zien! Maar in afwachting daarvan maken we er hier zeker nog het beste van!!! Groetjes en tot blogs...