Nog drie nachten slapen

Nog drie keer slapen en ...........  dan zijn we thuis!! We hebben een zalige tijd gehad en er (bijna) geen moment spijt van gehad. Zoals lezers al geschreven hebben, we hebben veel bagage bij en niet alleen maar materiële spullen. We zijn vele malen ontroerd, gelukkig of boos geweest. Gelukkig kunnen we dat boze in een klein doosje stoppen en zit het warme, blije in een megadoos die we thuis nog dikwijls zullen open doen om er eens in te piepen.
Dankzij veel lezers hebben we voor de kinderen eten gekocht waarmee ze maanden verder kunnen en ook de huur voor de volgende maanden zullen we kunnen betalen...
We proberen  nooit meer te vergeten hoe goed wij het toch hebben thuis ondanks de regen, wegenwerken, treinstakingen, vallingen, de rij wachtenden in de supermarkt.......
We proberen nooit meer te vergeten hoe arm wij zijn door onze verlangens naar nog meer, nog beter .....
Van Afrika onthouden we zonder twijfel de  warme, spontane, goedlachse mensen die zich in alle (toch de meeste) omstandigheden met een kwinkslag weten te redden.

Van Nepal onthouden we vooral onze kinderen die zo zorgzaam zijn voor elkaar en natuurlijk de onvergetelijke "Himalaya-zichten".

Voor en na Nepal

Ram, een van de managers van ons guesthouse, is ook drager tijdens trekkings en dat komt hier wel erg goed van pas...

Oproep!

In januari worden we opnieuw grootouders. Volgens onze vos hebben ze nog geen naam voor hun dochtertje. Niet meer of dat kind wordt geboren zonder naam. Dat kunnen we niet laten gebeuren. Daarom deze oproep. Suggesties zijn welkom (laten de ouders zelf weten). Wat past er volgens jullie bij Kamiel en Toon?  Laat maar weten, langs blog of e-mail!

 

Afrika en Nepal, 2 verschillende werelddelen en 2 verschillende werelden...

 

Verschroeiend heet maar soms dagenlange regens -die wij gelukkig niet hebben meegemaakt. Zand en stof overal en dus keren maar... Enorme werkloosheid en dus veel armoede, veel mensen met weinig scholing. Iedereen lijkt er maar wat op los te leven, goede wil is er op overschot maar organisatie en kennis ... De toekomst en het verleden zullen waarschijnlijk sterk op mekaar gelijken... Maar toch zijn de mensen spontaan en altijd opgewekt. Ze redden zich overal uit en leven van dag op dag: "Hakuna matata", "maak je niet te veel zorgen" is hun motto om te overleven. Zo is Afrika, zo zijn de mensen... Wat kunnen we nog veel leren van hen!

 

Prachtige berglandschappen die helaas afwisselen met een ongelooflijke afvalberg. De meeste mensen zijn tot hun 16 jaar naar school geweest- althans de mannen! Want de man  is hier duidelijk de heerser der schepping! De vrouw is hier op alle vlakken ondergeschikt en emancipatie lijkt niet aan de orde ... De werkloosheid is niet te onderschatten en dus leven sommige gezinnen op de straat. Vandaar ook zoveel opvangtehuizen voor wees- en straatkinderen. Ook hier is het leven voor velen hard. De Afrikaanse levensblijheid is soms ver weg... Maar zelfredzaamheid is de meesten gelukkig niet vreemd, zodat leven voor een deel van de bevolking toch meer is dan overleven! 

 

Twee totaal verschillende werelden en toch veel overeenkomsten. We onthouden in elk geval dat we als westerling enorm bevoorrecht zijn maar helaas beseffen we dat niet altijd voldoende. We kankeren (te) vaak om kleine dingen en daardoor beseffen we niet hoe dankbaar we moeten zijn om wat we allemaal hebben en wat zovele anderen moeten missen. De rijkdom van andere culturen beseffen we niet voldoende: de overlevingsdrang, de creativiteit die daarmee gepaard gaat, het blij zijn met wat je hebt (hoe weinig dat soms ook is), om maar te zwijgen van het belang dat gehecht wordt aan zorg om en voor mekaar...

We hebben zeker onze mening over een aantal zaken wat moeten bijstellen en dat is misschien nog wel het mooiste dat we aan onze reis overhouden! Dankjewel, Afrika en Nepal, het ga jullie goed!!!