Chitwan

Donderdag 5 december
We zijn ondertussen in Sauhara, vlakbij het Chitwanpark. We zijn hier in de eerste plaats om een beetje op adem te komen na die hectische weken.  Het park is 1000 km² groot , ligt ten zuiden van de rivier de Rapti en dient voor de bescherming van bedreigde diersoorten. Het dorpje Sauraha ligt aan de ingang van het park en daar zijn de meeste lodges.
Maar ook hier mogen we niet vergelijken met de parken in Afrika want dan valt deze belevenis in het niets. In Afrika stonden de lodges ook aan de rand van het park maar daar liepen evenveel dieren als in het park. Ze kwamen ons daar zelfs halen met een jeep om tot bij het restaurant te komen van zodra het donker werd. Daar was overal "woud". Hier zijn al de lodges in het dorp, rustig dorp één hoofdstraat met winkeltjes en restaurants. Geen gevaar voor wilde dieren. Soms zie je olifanten met hun begeleiders en daar kan je dan een rit mee maken.
 

 

 Onze lodge is heel mooi, grote tuin, Jan heeft dat geboekt langs "booking.com", 91 euro, vijf nachten, voor twee personen, ontbijt inbegrepen. Het is een schitterend verblijf!

onze loft

 

ons terras

 

by night

 

 Hoe kan diezelfde aarde voor de ene mens een paradijs zijn en voor de andere een verschrikking!


De uitbaters van de lodge kwamen ons gisteren heel fier dit brengen. Het zat in de bijlage van hun krant. Deze reis zal dan toch alleen voor de heel begoede Nepalees zijn.
 

binnen veertien dagen gaan wij dat land van chocolade eens uitproberen

Donderdagavond zijn we naar een optreden geweest van plaatselijke dansgroepen. Na een uur wisten we nog niet of de presentatrice Engels of Nepalees sprak. Het is wel degelijk Engels!

 

 We hebben een stukje van de vrouwendans gefilmd, zet de luidsprekers niet te hard open want het doet pijn aan je oren.

 

 

 

 

De optredens waren soms zo naïef dat het grappig was.

 

 

 

 

 

Vrijdag 6 december

Het was een drukke dag want om zeven uur waren we al naar het park voor een safari walk. Twee gewapende gidsen (met een stok) gingen mee. Met een jeep reden we naar de ingang van het park. Over de brug

 

 

van de rivier en dan kregen we een uitleg om "u" tegen te zeggen. Wat moesten we doen in het geval we een olifant, luipaard, tijger, neushoorn, lippenbeer, ............ tegen kwamen. Bij de ene moest je zig zag gaan lopen, bij de andere juist niet en bij sommige moest je zo hoog mogelijk in een boom klimmen. Ik denk dat ik gewoon in mijn broek doe!!

 

In geen tien jaar geraak ik in zo een boom!

 

Als kers op de taart vertelde Jan dan nog dat er weinig "walking safari's" worden gedaan omdat dat toch een zeker risico inhoudt! Leuk om dit nog even te vermelden, maar .....  we hebben het overleefd! We zagen alleen apen, herten en prachtige vogels!

 

 

 

In de namiddag zijn we dan een jeepsafari gaan doen. Om één uur vertrokken.

 

 

Deze keer met een houten boot de rivier over! Dan een klimmetje naar boven en tot half zes jeep rijden! Wat was onze "buit"?

 

enkele apen

enkele bambi's

 

enkele krokodillen aan het meer

 

We zijn teveel verwend door de vorige safari's!

 

Zaterdag 7 december

 

Zaterdagochtend zijn we dan een kijkje gaan nemen waar ze de olifanten wassen! Ik wou dat ook wel eens proberen maar heb er vanaf gezien omdat het eigenlijk mishandeling is. Ze gaan met de olifanten in het water. Je mag dan op hun rug klimmen en dan moeten die beesten je nat spuiten. Elke keer als de begeleiders hard aan de olifant zijn oor trekken is dat een seintje dat hij moet spuiten. Niks voor ons!

 

zijn oor is echt al gescheurd!!!

 

Zaterdagnamiddag gaan kanovaren. We voelden ons in een gondel in Venetië, alleen de omkadering was anders!

 

 

 

 Handen in de boot want er zijn ook veel krokodillen in en aan de rand van het water!

 

 

 

Na een uurtje varen keerden we te voet terug door het park. Als afsluiting kregen we een rondleiding bij het kweekcentrum van de olifanten. Ik ben er letterlijk gaan lopen en kon het niet nalaten om mijn idee hiervan te formuleren tegen de gids. In de lodge vroegen ze onze mening van de uitstap. Toen bleek dat er al veel toeristen hierop gereageerd hebben en we moesten een brief schrijven naar het park. Dit gaan we zeker niet nalaten. Kijk zelf!! Zo staan die olifanten dag en nacht!! Alleen de baby-olifantjes mogen vrij rondlopen!!

 

 

 

 

Morgenvroeg ga ik olifantrijden in het park. Hopelijk komt er geen zweep bij te pas anders gaan er woorden vallen! Tot later!

 

We houden onszelf dus goed bezig. Vroeg opstaan en rap ontbijten, want de ontdekkingsreiziger in ons wenkt... En dan te bedenken dat we deze namiddag na het kanoën in de jungle grotendeels hetzelfde pad hebben gevolgd als gistermorgen tijdens de junglewalk. En daar moesten we dan om zes uur voor uit de veren... Originele gasten, die Nepali!

 

Gisterennamiddag rondgetoerd diep in het park. Misschien hebben de beestjes ons wel gezien maar omgekeerd??? Niks gezien behalve wat eenden, een paar bambi's en een paar makaken. Ik weet niet of ge daar speciaal naar Nepal moet voor komen, ook al zijt ge een dierenvriend... En op de koop toe was vanaf 3 uur het zonneke al weg en dus zijn we om halfzes in diepgevroren toestand aangekomen bij ons eindpunt. Als dat geen zinvolle namiddag is geweest dan begrijp ik er niks meer van...

 

Gelukkig was er nog een lekker potje koffie, maar natuurlijk niet op de kamer. Voorzieningen genoeg, alleen de elektriciteit ontbrak (nog maar eens...). En zelfs de generator krijgt dat stopcontact niet aan de praat! Qua bediening slaat dit restaurant alle records. Terwijl de ene kelner je eten of drank neerzet, komt de volgende al kijken of er niks kan worden afgeruimd. En zo loeren ze dus "stiekem" om de tien seconden of ge nog niet klaar zijt... Gelukkig is het eten echt wel lekker, dat maakt veel goed! En iedereen is hier bijzonder vriendelijk en hulpvaardig. Maar ze spreken allemaal  Engels zoals de presentatrice van het dansen. Een bestelling doorgeven voor een kopje koffie of thee is dan ook zuiver een kwestie van geluk, laat staan dat ge zo dom bent om uitleg te vragen over een gerecht op de kaart. Dat is meer iets voor de verborgen camera...  

 

Morgen zijn we weer redelijk vroeg van de partij. Het vrouwtje gaat een uurtje Chitwan onveilig maken op de rug van een olifant, ik ben echt niet jaloers... Te hoog (gegrepen) voor mij, moest dat nu nog een baby-olifantje zijn dan zou ik misschien nog het spel meespelen maar nu.. Ik zal me beperken tot het schieten van wat foto's, da's zeker een stuk veiliger!

 

En dus zijn we er morgen allicht weer met het laatste  "Chit"wan-nieuws. Tot morgen dus en hou jullie goed!