Nkhata bay

We zien het terug helemaal zitten!! We sliepen in Nkhata bay. Een lodge boven het lake Malawi. Het ziet er wel iets beter uit dan het is maar het is toch best oké.

vanop het terras zien we het meer

vroege visser

 

Malawinese salamander

 .

op deze manier hebben we nog niet gereisd

binnen (vooraanzicht) van het busje waar we gisteren mee naar hier kwamen

nog een fotootje dat ik jullie niet wil onthouden, een autootje dat de kinderen hier maken van een lege fles, ze trekken het niet voort met een koord maar met een stuk van een palmblad

 

Heel veel verschil met Tanzania is er in Malawi niet. De levensstandaard is hier nog minder dan in  Tanzania. We moeten dus weer een stapje achteruit zetten maar ons aanpassen is eigenlijk niet echt een probleem. Ze weten hier even weinig maar zijn ook heel inventief. Ze hebben in Afrika een kracht en een doorzetting die wij al lang niet meer kennen. Ze rijden met kruiwagens die overvol geladen zijn en het wiel is dan ook nog van ijzer zonder rubber band.

wel niet zo'n beste foto want hij had juist zijn spullen afgeladen maar de kruiwagen is "puur"

 

Ze hakken stenen uit wanden en staan tussen de brokstukken op blote voeten. Hetgene dat zij op hun fietsen laden krijg ik nog niet in mijn auto en zo stappen ze dan uren de bergen op. Niemand heeft hier kookvuren. Ze sprokkelen hout, leggen enkele stenen en zetten daar hun potten op. Hier in de keuken van de lodge ook. En altijd zijn ze even vriendelijk. Nog nooit gemerkt dat iemand onze rugzakken of wat dan ook wil wegnemen. In Tanzania waren heel veel bromfietsen die dienst deden als taxi, hier zie je dat niet maar zijn er fietsen die dienst doen als taxi.

 

 

Je betaalt hier met kwatcha, 460 kwatcha is 1 euro.

Straks om acht uur (tot nu toe) zouden we de boot nemen naar Monkey bay, dat is twee nachten en één dag varen. We zijn daarstraks te voet naar beneden gewandeld voor informatie. Het bureau van dat  "cruise"schip is een houten kot waarin iemand zit die van "toeten noch blazen" weet. Van een kale reis dus terug gekomen.

 

Misschien moeilijk te zien maar op de kaart staan twee kadertjes met balpen en stipjes, dat is de reis van de boot.

 Om één uur zou de boot hier toekomen en dan zien we wel weer. Hier mag je zeker niets plannen maar moet je ondergaan.

Heel veel leuke reacties gekregen na het "Els-smileyweekend" waar ik deze keer spijtig genoeg niet bij was.  De deelnemers waren allemaal enthousiast. Dat deed je weer goed, Chantal!

 

Onzen Tom wordt morgen 24 jaar. Proficiat  nu al want morgen op de boot gaat er natuurlijk geen internet zijn!

 

Georges en Marleen, we wensen jullie een leuke, deugddoende vakantie!

 

hallo allemaal! we zijn er weer een stuk bovenop. het kan niet elke dag feest zijn, maar de voorbije dagen heb ik meer dan een paar keer hartsgrondig gevloekt... eerst geen trein (was essentieel in het reisschema), dus bijna 800 km omweg meestal over slechte wegen. niet goed voor de rug van gonda, ik voelde me er slechter bij dan gonda zelf. niemand die weet of de boot op het lake Malawi nu wel of niet terug in dienst is. heel belangrijk voor onze verdere planning!!! website gaat niet open en als je het aan iemand vraagt, dan antwoorden ze zomaar wat... uiteindelijk zijn we gisterenavond om 18 uur aangekomen bij de kade (een heksentoer) om daar te vernemen dat de boot WEL vaart maar er was een dag vertraging (en hij was nog maar een dag onderweg...). geen nood, eens goed geslapen en vanmorgen om 10 uur moesten we ons dan voor meer ticketinfo en reservering aanbieden in het net niet op instorten staand ticketing office. de sjarel van gisteravond was er niet, iemand die nog minder wist zei dat de boot pas rond 13 uur zou aanmeren en daarop moest gewacht worden om informatie te kunnen geven. terug dus naar ons chaletje, niet eens meer verwonderd over zoveel desorganisatie... we zien wel straks, hopelijk is het vertrekuur niet stiekem veranderd...

 

gisteren, onderweg naar hier, weer regelmatig politiecontroles gehad. plots staat er in het midden van de weg een gesloten slagboom. daar zitten dan 5 politiemensen bij. ik denk dat die dan strootje trekken wie er de bus gaat laten stoppen. de ongelukkige verliezer laat dan de deur openen, kijkt eens binnen vanop de straat (of als het trappeke niet te hoog is vanop de onderste trede) en klaar is kees. de klus is voor iedereen geklaard... enkele dagen geleden heeft er toch zo'n agent de moed gehad om in te stappen. van de 100 mensen in de bus had NIEMAND zijn gordel aan. die gast komt  naar mij en ik moest DADELIJK en ALS ENIGE mijn gordel vastklikken. hallo, centrum voor gelijke kansen!? (tot nu toe de enige bus die gordels had en waar er enkele van werkte)

 

gisteren werden we op sommige hellingen ingehaald door enkele slakken, maar overladen? hoe komt ge daar bij? enfin, we zijn er toch maar weer geraakt. met vernieuwde moed en energie seffens de boot op (denk ik voorlopig toch nog) en op naar  het volgend stationneke... groetjes en tot over 2 dagen (want op de boot zal geen internet zijn...)!!!