South Luangwa

Woensdag 18 september

Vandaag een luxereisje gehad. Vanochtend vertrokken om zeven uur met een jong koppel. We mochten meerijden tot onze eindbestemming want zij gingen daar ook naar toe. Wildlife camp in South Luangwa.

geen duidelijke foto want ze is genomen door de ruit van de auto maar dit geeft jullie een beeld van wat de mensen op hun fietsen vervoeren

Grant en Christie wonen in Londen en gaan emigreren naar Zuid-Afrika omdat hun beider families daar wonen. Ze vertrokken met hun 4X4 in april, doorkruisten Giekenland, Turkije, Egypte, Ethiopië, Soedan, Kenia, Tanzania, Malawi en nu Zambia. Je hebt wel een jumpke nodig om in de auto te geraken maar het is heerlijk rijden. Geen kippen, geiten of wat dan ook rijden mee. Ze hebben een tent op het dak van hun auto die ze kunnen openklappen. Onze bagage kon er nog net bij. Honderd vijfenveertig km tot aan de grens met Zambia. Daar duurde het even, omdat zij telkens als ze bij een grensovergang zijn invoertaxen moeten betalen voor hun auto. Dan voort naar Chipata.  Daar hebben we enkele inkopen gedaan want we zijn alle vier van plan om twee keer zelf voor een maaltijd te zorgen gedurende de dagen dat we in het  camp zijn. We moeten er zelfs niet mee dragen, we kunnen ons geluk  niet op! In de auto boterhammetjes gegeten want we hebben nog honderd veertig km te “gaan”  tot aan het camp in South Luangwa. We arriveren om drie uur. Zoveel uren rijden voor 285 km. De wegen zijn hier niet zoals in Europa! Grant en Christie slapen in de tent op hun auto, Jan heeft hier een strooien huisje gereserveerd (type van de drie biggetjes).  Alles erop en eraan, terras, zeteltjes, EIGEN  SANITAIR!

 

s’Avonds zijn we hier in het restaurant gaan eten. Het dubbel van de prijs tov Malawi maar overheerlijk. Lekkere steak met sla en frietjes. Het deed ons helemaal denken aan het lekkere eten in Zuid-Afrika. We krijgen een ijskast ter beschikking voor onze eigen voeding. Terwijl we aan het eten waren passeerden op vijftig meter de giraffen en nijlpaarden. Het camp is gelegen aan een meer. Na het eten werden we met een jeep terug naar het huisje gebracht want het is hier te gevaarlijk om dat te voet te doen. Vooral olifanten zijn naar het schijnt vrij gevaarlijke beesten als je in hun weg loopt. Heerlijk geslapen !!!Het kan hier niet meer stuk!!!!

Donderdag 19 september

Het terrein even gaan verkennen. Rummikub gespeeld en toen we even binnen waren was er een aap met onze doos en een banaan weg. De banaan was snel binnen. Gelukkig liet hij de doos achter in een boom, met op een stoel te staan konden we ze nog net grijpen.

 

We zijn Grant en Christie gaan uitnodigen om samen met ons vanavond te eten in het restaurant. Ze wilden absoluut geen bijdrage in de benzine voor de rit en op die manier kunnen we het toch compenseren.

Vanavond een safari gaan doen. We zaten met zes in de jeep. Grant, Christie, wij en een (nog) ouder koppel. Open landrover, hoge zitten, keitof.

 

We vertrokken om vier uur en mochten een drankje meenemen in een koelbox voor onderweg.

 

 

Vissers in de rivier en enkele meters verder de krokodillen. Elk jaar verslinden de krokodillen enkele vissers. De mensen hebben geen keuze want er is weinig werk en iedereen moet eten.

 

 Om half negen waren we terug. Welke dieren hebben we nu gezien en hadden we nog niet gezien tijdens de vorige safari’s?  Genetkatten, hyena’s (die een kadaver aan het oppeuzelen waren) , civetkatten. Deze keer geen leeuwen maar uiteraard wel giraffen, olifanten buffels ….

Als we in de Ardennen gaan wandelen zijn we in de wolken als we een hert zien. Hier zeg je al: “weer een antiloop of een olifant!”

Rond negen uur gaan eten met Grant en Christie. We vonden het lekker en zijn nog lang blijven napraten. Het kon onze zoon of dochter zijn maar het klikte heel goed. Morgen vertrekken ze richting Botswana.

 

Vrijdag 20 september

Vanochtend vroeg hoorde ik de apen tekeer gaan. Je hoort hier de buitengeluiden heel goed want er zijn nergens ruiten. De ramen zijn afgewerkt met gaas en tralies. Vlug gaan kijken aan de venster! Er stonden drie olifanten op tien meter van ons huisje. Dit moest ik geen twee keer zeggen of Jan was ook uit zijn nest. Met ons fototoestel buiten gaan staan. Eén van de drie klapperde even met zijn oren maar daarna gingen ze rustig verder eten. Struiken of takken, belemmeringen zijn er voor die beesten niet. Overal over en door!

 

De rest van de voormiddag doorgebracht met een wasje en de foto’s. Deze namiddag gaan we naar het dorp. We blijven hier tot zondag. We gaan geen safari’s meer doen omdat we hier rond ons huisje al veel dieren zien en ook al omdat het enorm veel geld kost.

Om twee uur vertrokken naar het dorp. Eerst langs een textielproject gereden. Op lappen stof maken ze eerst een tekening door omlijning. Daarna kleuren ze die in met verf die ze zelf maken.

 

Met drie basiskleuren maken ze alle kleuren. Daarna gaan die stoffen door een oven en later worden ze verwerkt tot allerhande spullen.

 

Daar is natuurlijk ook een winkel aan verbonden. Mooi, zoals een westerse  shop, maar dan ook heel duur.

 

Verder naar het dorp gereden. Daar leefden ze natuurlijk ook nog wel authentiek maar het was uiteraard wel een verwacht bezoek. Ze gaven een rondleiding en daarna deden ze een dans. Niet direct ons ding maar dat hoort nu eenmaal bij een campleven.

 

Zaterdag 21 september

In België begint de herfst, hier is het meer dan  veertig graden en de volgende maand komen er nog een vijftal graden bij. Het is nu anders al potteke vol. Voor ons is het echt te warm. We doen dan ook niet veel in de loop van de dag. Bij de mensen van hier stoort de hitte blijkbaar niet echt want ze blijven sleuren en keren en poetsen. Bij ons hangt ons tong op ons tenen. De blanken zijn niet veel gewoon. Gelukkig staat er bijna op elke kamer een fan.  ‘s Nachts  koelt het  wel af en de ochtenden zijn opperbest. Vanochtend geen olifanten rond het huisje, we moesten ons tevreden stellen met mangoesten, herten en uiteraard apen. Ook niet slecht natuurlijk.

 

We zijn al te erg verwend.  ‘s Morgens zitten er rond het huis altijd veel baboons (bavianen), die zijn veel groter dan de dieven (vervet monkey) die hier de hele dag rondhangen. De vrouwtjes van de vervet monkeys hebben één enkele tepel die in het midden van het borstbeen hangt en de mannetjes hebben felblauwe balletjes. Je weet maar nooit waar het goed voor is dat je dit weet.

 

Gisteren na het dorpsbezoek nog even gestopt in een winkel voor drank en eitjes. Vanmiddag klaargemaakt. Hout gesprokkeld,  onze gamel gevuld met hesp, tomaat en de eitjes. Opgegeten in één van de openlucht picknickplaatsen! WAUW!

 

In de late namiddag kregen we indrukwekkend bezoek : de olifanten!

Zondag 22 september

Zoals meestal zit ik om vijf uur buiten. Het hier zien ontwaken is heel speciaal.  Voor het te warm wordt trekken de dieren dan allemaal terug naar het water.

Vandaag gaan we met een taxi terug naar Chipata. We kunnen niet anders omdat de matatu pas vertrekt om zeven uur ’s avonds. We zouden daar dan ’s nachts aankomen en dat zien we niet zitten.

Rustige rit gehad tot in Chipata. Wel op drie verschillende plaatsen gestopt voor we iets treffelijks gevonden hadden om te blijven slapen . Leuke kamers. In de tuin zat een man die me al onmiddellijk aansprak om te vragen of Jan een missionaris was. Dat was keigrappig.  Ja, als je een baard hebt en je draagt sandalen!! We hebben dan samen hier in de tuin boterhammetjes gegeten. Aangename man, doctor in de filosofie.  Studeerde in Italië en werkte daar tien jaar. Kreeg les van onze vorige paus. We zijn al adressen aan het uitwisselen. Je maakt heel vlug kennis met andere mensen. Vervelen doe je je hier geen moment!

Hoi allemaal! Zoals gonda al heeft geschreven: het is hier best dik oké… We hebben wel de eerste twee dagen meer geen dan wel warm water gehad. Na een urenlang gevecht met de mengkraan hebben ze dan maar de tweede dag besloten om een nieuwe kraan te plaatsen. Natuurlijk hebben we dat warm water niet echt nodig, zelfs het “koud” water is hier nauwelijks koud genoeg om te douchen!

De ganse dag door zien we hier beestjes en beesten, tot op enkele meters van ons huisje. En ’s nachts komen ze ook langs. Maar zover gaat mijn gastvrijheid niet dat ik voor een nijlpaard ook nog de deur openzet… Gisterenavond zat er zelfs een luipaard vlak bij het restaurant, gelukkig was hij inderdaad een beetje lui… Hoe graag ik ’s avonds nog effe buiten zit op het terrasje van het chaletje, ik trek het daar toch niet te lang. Ge weet maar nooit hoe een confrontatie van een vlaamse leeuw met een luipaard, olifant of nijlpaard afloopt. Maar ik heb wel zo’n voorgevoel…

Seffens op naar chipata, onze volgende bestemming. We willen daar in elk geval kunnen internetten. Dat mag hier alleen in “noodgevallen” en ik heb gisteren en eergisteren zo’n noodgeval bedacht. Maar bloggen kon niet, duurt te lang zeker met die foto’s!

nu inpakken en wegwezen.... tot morgen dus op de blog, thuisblijvers!