TICONDANE

Dinsdag 24 september

Ik mis hier het ontwaken zoals in South Luangwa. Hier ’s morgens geen olifanten of apen.  Ik zal me de volgende weken moeten tevreden stellen met vogelgeluiden.  Als je hier ergens slaapt moet je altijd een boek invullen met je gegevens. We zagen gisteren dat wij de eerste “niet Europeanen” waren die hier geslapen hebben .Vanochtend kunnen meerijden met de “boss” van het guesthouse. Die heeft ons afgezet aan de bushalte. Heel leuke service.

 

Hierin zit al onze bagage voor vijf maand!

 

 

Om elf uur waren we in Ticondane. Wist de eerste uren niet goed wat we er moesten van denken. Het is een al oudere Duitse dame, Elke, die dit hier heeft opgericht. Het is een kleine gemeenschap die ze leert in alle omstandigheden zelfredzaam te worden. Bewonderenswaardig! Ze heeft al heel wat bereikt. Ze heeft enkele sponsors, directeurs van fabrieken. Het was spannend want die werden vandaag verwacht.  We wisten niet goed wat ons allemaal overkwam. Alle kinderen gingen zitten op rieten matten. En maar wachten. Niemand hoefde iets tegen de kinderen te zeggen. Ze bleven rustig zitten. De directeurs deden een speechke en de kinderen zongen en dansten. Het was wel leuk maar toch een dubbel gevoel. We kunnen ons daar natuurlijk nog niet over uitspreken want daarvoor is het nog veel te vroeg. De bezoekers hadden enkele speeltuigen (zoals schommels) bij voor de kinderen. Ook limonade en t-shirts. We hebben dan meegeholpen om drank uit te delen.

Al de kinderen stonden braaf in één lange rij te wachten voor een half bekertje limonade. Niemand duwde of was lastig om voor te gaan. Voor de glijbaan stonden wel twintig kinderen te wachten tot het hun beurt was. Ik kon mijn ogen niet geloven. Dit zijn bij ons weer ondenkbare situaties.

 

 

 

We betalen hier vijftien euro om te overnachten (voor ons beiden), en een kleine vijf euro pp voor het diner. Van dat geld kunnen ze weeral allerlei dingen aanschaffen. Hier is een zwart meisje, Catherine, dat later de taak van Elke kan overnemen. Elke is al ouder en weet natuurlijk niet hoelang ze dit nog kan volhouden.

Onze kamer is à la Afrika!   Meer hoef ik niet meer te zeggen daarover. Eigenlijk moet je dat in het echt kunnen zien. We hebben ons hier al goed geïnstalleerd want het zal voor even zijn.

onze badkamer, van een douchescherm hebben ze nog niet gehoord, je wordt dus nat tot in je bed.

We kregen een waterkoker (nog in verpakking dus hij werkt!!!!) en tasjes. Vlakbij is een winkeltje waar we nog iets kunnen halen als het nodig mocht zijn. Er is hier op het terrein ook een broodoven op zonne-energie (geschonken door rotary) op die manier hebben ze alle dagen vers brood voor de gemeenschap. Ze hebben hier kippen, ezels, geiten, weven stoffen, maken jam, zeep …

                              de broodoven op zonne-energie

 Het eerste dat ik hier kreeg was een grote lap stof die ik moet dragen als rok want met blote benen!!! Dat hoort niet bij hun cultuur. Dit is helemaal niet uit preutsheid want tijdens de speech gaf de juf van een klas hier borstvoeding. Je kon er dan ook niet naast kijken want ze had een koppel om “u” tegen te zeggen.

 Ben benieuwd wat we morgen hier gaan kunnen doen.

Woensdag 25 september

Het liep zoals ik enigszins verwacht had. Eerst in een klas gaan helpen waar wel zeventig kinderen zaten. Wie geluk had, had een bankje en de rest zat op de grond.Ik had de indruk dat er alle leeftijden door elkaar zaten. Acht woordjes die begonnen met een “m” stonden er op het bord. Ze leerden dus die letter aan. Ze moesten die woordjes in hun schriftje schrijven. Zonder vooroefeningen, zonder aan het bord te komen. Er was ook maar één stukje krijt. Het was een chaos van jewelste want bijna niemand deed het juist, ze schreven ook niet op het lijntje. De meester zat aan zijn bureautje. De kinderen waren muisstil. Ook als ze klaar waren bleven ze rustig. De meester vroeg me daarna om Engels te geven. Acht prentjes van dieren stonden er in zijn boek. Daar heb ik ze dan een tijdje zoet mee gehouden, al m’n fantasie gebruikt en ze zelfs laten uitbeelden. Na een tijdje van klas veranderd. Jan stond daar mee in de klas. Die leraar bracht gelijk aan, minder, meer. We hadden onze handen vol met ons drietjes om bij iedereen de oefeningen te gaan verbeteren.

Daarstraks een spel gemaakt om ze te laten oefenen voor rekenen. Een vereenvoudigde versie van ganzenspel. Was niet zo eenvoudig want ik moest eerst al een papier gaan zoeken. De allersimpelste dingen als een dobbelsteen of lijm die zijn er niet. En dan niet te geloven dat we dat in België met massa’s hebben. Als ik toch maar even kon overwippen. Dan hebben we dopjes van flesjes verzameld en daar cijfertjes op geschreven. Je begint hier heel anders te leven. Alles verzamel je, zelfs een lege yoghurtpot! Die kunnen we dan afwassen en de dopjes in verzamelen. We gaan dat spel morgen uitproberen.

prachtig geknutseld door een jongetje

 

Donderdag 26 september, vrijdag 27 september.

 

In de late namiddag naar Katete gestapt. Het is de dichtstbijzijnde "stad". Daar hebben we een modem gekocht, een sim-kaart van hier en air-time. Nu kunnen we tenminste al op internet.

een ijskast op je fiets en dat op een aardenweg! niet eenvoudig! 

 

Rond halfacht 's ochtends staan we al in de klas en we helpen waar we kunnen maar het is dweilen met de kraan open. Jan heeft een stekker opengemaakt en laten zien hoe er dat uitzag. Ze waren heel geïnteresseerd omdat ze dat ook nog nooit gezien hadden. In hun huis is geen elektriciteit, dus ze kennen geen stopcontacten of stekkers. Raar hé! Ik heb foto's genomen in de klas en die daarna op mijn laptop laten zien. Dat is dan de eerste keer dat ze een foto van zichzelf zagen. Ze hebben ook geëxperimenteerd met onze verrekijker. Een hele belevenis voor hen. Het is altijd verbazingwekkend dat de kinderen ondertussen zo rustig blijven.

ze zitten minstens met drie op een bank van twee en toch zijn er geen discussies

Zaterdag 28 september

 

We hebben hier vandaag twee fietsen kunnen lenen om naar Katete te fietsen. Had heimwee naar mijn electrische fiets. Overal los zand en dan een fiets waar alleen ijzer aanzit, nergens geen rubber, ook niet op de pedalen. Maar we zijn heelhuids terug geraakt. We hadden al een paar keer opgemerkt dat de mensen hier elke ochtend en elke avond hun grote groenten- en fruittuin met gieters besproeien. Ze hebben dus geen tuinslang en moeten met elke gieter ver stappen. We zijn dus een tuinslang gaan kopen, sproeistukken hebben ze niet maar dat is niet het belangrijkste. Jan heeft zich hier dan met enkele "helpers" "opgestort" om de klus te klaren. Iedereen super dankbaar.

Voor de rest van de dag hier samen met de vrouwen zeepjes gemaakt die ze dan verkopen aan de bezoekers.

 

zeepjes maken!!! 

 

 

de zeepjes liggen klaar om ingepakt te worden!

en ondertussen leerde Jan hoe je best boompjes plant

 

 

Om vier uur is er hier een trouwfeest en daar gaan we heen!! ben benieuwd!!

 

 leuk feestje met veel zwier!!

 

Mungo en Fennek zorgden voor leuk blognieuws! Of het een jongen of een meisje wordt? Dat is een verrassing voor iedereen tot ongeveer 6 februari!

zoals gezegd is er hier heel wat dat kan gedaan worden. elke, de "director" van het project dat ze trouwens zelf heeft opgestart in tikondane, heeft me gevraagd om de zevende klas te begeleiden, want die hebben over 2 weken eindexamen. ik heb daar zelfs al zonder enige voorbereiding engelse les gegeven, dat was echt wel een tijdje geleden! het niveau van de leerlingen is hier heel laag. wat wil je, geen enkele leerkracht kan zelf de tafels van vermenigvuldiging opzeggen. de directrice heeft dat in een "meeting" openlijk uitgetest... moet ge in belgïe eens proberen... de leraar gaf les over oppervlakte en omtrek. allebei werden uitgedrukt in cm of m. ik maakte hem er stillekes op attent dat oppervlakte eigenlijk wordt uitgedrukt in VIERKANTE cm of m. maar hij zei: "i give them both options!" en dan maar verschieten dat die gasten geen punten halen op de officiële examens! om die voor te bereiden gebruikt hij de examenvragen van vorig jaar. eigenlijk kan hij een groot deel daarvan zelf niet oplossen, dus hebben we voor hem een oplossingensleutel gemaakt...gisterenvoormiddag waren er 60 gasten in de klas, in de namiddag maar 10. een uitleg? "it is probably too hot..." en 's middags gaan ze allemaal naar huis voor het middageten, dus... we doen hier ons best om de leraar te ondersteunen maar meer dan een druppel op een hete plaat is het zeker niet.

de rest van de tijd loop  ik hier op vraag van elke rond om een aantal letterlijke en figuurlijke werkpunten op te sporen en voor te beiden voor de meeting van maandag. ik heb al een paar werkjes laten uitvoeren door de gasten van maintenance. ge moet eerst die gasten pushen om ze te laten ontwaken uit hun eeuwigdurende slaap. ze zijn van goede wil maar ge moet er overal naast staan en zeggen wat ze moeten doen en hoe en met welke materialen. mijn populariteit gaat bij die gasten duidelijk niet in stijgende lijn, hoe zou dat komen? maar we zijn bezig en al bij al valt het hier erg goed mee. en nu we ook weer internet hebben -allé, meestal toch- hebben we ook weer contact met het thuisfront. eindelijk, want we denken heel regelmatig aan jullie! allemaal nog de hete groetjes vanuit tikondane en tot blogs!!!