CADEAUTJESDAG

Een van de mangobomen moesten we nu toch eens fotograferen hé. Prachtige bomen, overvol met fruit. Super voor de mensen!

De trots van Zambia

met de mango's!

Het was gisteren cadeautjesdag. In de voormiddag werd het maïsmeel afgewogen per gezin. Hoe meer kinderen hoe meer kilo's. Er waren er dus die serieus moesten sleuren...

Er waren er die al vroeg stonden aan te schuiven.

Aan de balans voor het juiste gewicht.

En dan langs de "big boss" want die noteert dat je al geweest bent.

Handig vervoermiddel maar nu moet je wel te voet.

Ik heb hier al veel gekke dingen gedaan dus dat ga ik hier toch ook eens moeten proberen.

Er kan hier zelfs nog een zwaaike af!

Ons Belinta ziet het helemaal zitten!

In de namiddag was het dan groot feest. De fietsen werden erbij gehaald en aan de mensen laten zien en er werd natuurlijk geapplaudiseerd voor ons. Ze doen dat op een heel leuke manier. Ze wrijven viermaal in hun handen, dan klappen ze viermaal en dan wijzen ze naar de persoon die gevierd wordt. Ondertussen .... dansen en zingen, ze kennen er wat van.

Om vijf uur mochten ze aanschuiven om iets te eten. Een grote hoop nshima, groenten en een schijfje worst. Een heerlijk maal voor deze mensen.

Grappig maar ook wel spijtig detail. Tony ging enkele dagen geleden naar Chipata en moest 120 worsten meebrengen. Die waren nergens meer te vinden. Dus dacht iedereen dat ze gepikt waren. Grote paniek want dat moest al een "georganiseerde bende" zijn. Een "detective" ingeschakeld en die heeft het ook nog opgelost. Tony had voor 120 kwatcha (tien euro) worst meegebracht en dat is dus een HEEL groot verschil . Hij had er dertig bij, waarvan er voor ons al een deel waren klaargemaakt. Er restte dus nog een schijfje worst in plaats van een hele per persoon. Als je goed kijkt naar de foto van Jan en Samson zie je rechts op het bord een schijfje worst Ik denk dat wij dat weer erger vonden voor hen dan zijzelf.

Iedereen zit hier braafjes te luisteren naar wat Elke en daarna de supervisor van het graan, de supervisor van de centen, de supervisor van ... allemaal te vertellen hebben. Eerst in het Engels (of wat er toch zo'n beetje op gelijkt), dan zin per zin vertaald in hun taal... Geen wonder dat ge bijna de zon ziet ondergaan nog voor het eind van dit "welkomstwoordje"!!!

Of is het toch maar doen alsof???

Sommigen lopen er echt op hun "kerstbest" bij, anderen vinden het duidelijk niet de moeite om hun beste kleren aan te trekken...

Heel goed samengevat, Toni!!! Trouwens, vlak na het nemen van deze foto overkwam de buurvrouw net hetzelfde...

Net toen we dachten dat er niets meer zou volgen, was er een optreden van het plaatselijk operakoor. Een dans- en zangspektakel waar de mensen helemaal in opgingen, echt mooi om te zien...

En niet alleen de "interns" waren van de partij!!!

Hoe zeggen ze dat weer? Hoe xxxxx hoe zotter???

De mzungus ("gasten, dus Toni, Gonda en ikzelf) moeten nu plaatsnemen achter een aparte tafel. Effe later wordt de kersttaart binnengedanst... Pas na een hele rits sensuele danspasjes belandt ze ook daadwerkelijk voor ons op de tafel. Daarna wordt ze aangesneden...

Deze taart verdelen tussen tachtig mensen! Een uitdaging!

De huidige "interim" directeur en zijn opvolger vanaf eind volgende week... Genoeg eten, dan staan we SAMEN STERK!

Op het eind van de party krijgt iedereen een "rok" met daarin een aantal geschenken: een tandenborstel, tandpasta, schrijfgerief,... en een zakje KAPENTA. Dat zijn superkleine visjes waar de mensen van hier zot van ZIJN. Wij WORDEN er zot van. Ze zien er niet uit en stinken als de pest. Geen wonder als ge weet dat ze al dagen of weken liggen te wachten op een koper in de markstalletjes. En van koeling hebben ze daar duidelijk nog nooit gehoord...

Na de party is iedereen tevreden naar huis gegaan. Het moet gezegd, er wordt hier echt wel veel gedaan voor de mensen van Tiko... En het waarderend woordje van Elke voor het geleverde werk zal hen zeker deugd hebben gedaan!