Zalig Kerstmis

Een Zalig Kerstmis aan iedereen! Hopelijk hebben jullie gisteren goed gevierd. We hebben er natuurlijk dikwijls aan gedacht. Wij aten zoals altijd groenten met nshima en we kregen er zelfs een vis bij. Kop en staart en alles op je bord en dan peuzelen. Niet echt veel aan want hij is maar een vijftien cm groot en hij zit dan ook nog boordevol graten. Voor het eerst een nagerecht, stukje cake en dan daar een lepel yoghurt op. Heel lekker, het proberen waard. We gaan hier steeds meer en meer kleine dingen appreciëren. Groenten worden hier ook heel veel bereid met de bladeren van de groentenplanten. Nooit aan gedacht dat je de bladeren van augurken, pompoenen of cassava kan stoven. Van feestmaal of zo is hier eigenlijk geen sprake. Morgen doen we hier een feestje voor iedereen.

Het maken van pindaboter is gisteren doorgegaan, uiteraard na enkele mislukte afspraken. Om negen uur moest ik mij aanmelden in de keuken. Ik was aan het schilderen, dus even me gewassen, andere kleren aan . Nergens geen Patricia gevonden! Om tien uur komt ze opdagen. Jan was aan het schrijven voor Elke. Toen brak mijn klomp helemaal want ze had verwacht dat die kwam kijken en hij had het eerste uur geen tijd. Dus de pindasessie werd naar elf uur verplaatst. Was ik even in mijn gat gebeten!

De noten waren al geroosterd Ze worden dan tussen de handen gewreven en zo vallen de schilletjes er af. De keuken is eigenlijk niet meer dan een overdekte plaats .

Schitterend om te zien! Zij schudt met de schaal en al de pelletjes vliegen eraf. Ze vroeg of ik het wou proberen maar daar heb ik me niet aan gewaagd. Ik zag ons dan al twee uur op ons knieën zitten om nootjes te rapen.

De resterende pelletjes er nog even af doen.

En dan door de molen doen. Super zwaar werk zeg. Beter dan fitness! Tamara deed dat dan losjes met één hand. Af en toe moest er een beetje zout bij.

En als hij dan persé moest meekomen mocht hij ook wel eens draaien.

Drie keer moest dat spul door de molen. Gelukkig was het de tweede en derde keer niet meer zo zwaar. Dat is het resultaat. Eigenlijk precies een grote hoop ...

Potjes vullen en klaar is kees!

En dan toch nog het regenfilmpje.

Intussen is het ongeveer elke dag minstens 1 keer van dat! Maar als ge kunt zwemmen (of toevallig toch ontsnapt aan de zondvloed)) is er geen enkel probleem...

En wat dat wachten op mij betreft bij het maken van de peanut butter, die vrouwen denken dat elke man de belangrijkste is. Maar helaas is dat in Europa wel efkes anders... Hier is dat zo'n beetje van: hij kwam, hij zag dat het goed was en hij ging terug weg. En zo gaat dat ook in het dagelijks leven, waar haast elke getrouwde Zambiaanse man zich opoffert om zo'n viertal vrouwen tevreden te stellen! Ik heb al een paar keer een ballonneke opgelaten maar die mayonaise pakt niet bij m'n vrouwke...

En voor de rest heb ik mijn vertrouwd TSM-jobbeke weer voor een paar weken opgenomen. De start van het nieuwe schooljaar komt stilaan in zicht (11 januari), het is nog effe wachten op een nieuwe directeur en toevallig loopt er hier iemand rond die het gat tijdelijk kan opvullen. Er is zeker werk aan de winkel, en ook al is het niet meer voor m'n vertrouwde TSM, het is wel leuk om de draad weer efkes op te pikken.

Mijn schrijfsel zit er weeral op!  Groetjes dus aan jullie, de thuisblijvers, nog een zalige Kerst toegewenst en tot morgen!!!