Gondar

Eerst ga ik de "unknown" bekendmaken. Het is Chloe, de dochter van vrienden , ze is voor zes maand in Portugal om haar thesis af te werken (klopt toch??).

We hebben onszelf vandaag verwend. We slapen bij de "Four Sisters". Keileuk en chique! Ik weet dat er in Limburg een café is (was) en die eigenaars hadden zeven meisjes. Het café heet(te): de veertien billekes. 

Bekijk deze dame, dit is één van de vier zussen. Ik denk dat de acht billekes van deze vier zussen "iets" grotere omvang hebben dan de veertien billekes van de cafémeisjes.

Ergens had ik gelezen dat er ergens bij Bahar Dar een minderheidsgroep woont, de Woito. Zij worden een beetje als de zigeuners bij ons aanzien. Zij maken tanqwa's, dat zijn bootjes van papyrusriet dat langs de oevers van het Tana-meer groeit. Ik wilde daar absoluut naartoe maar onze gids was er niet zo scheutig op. Hij was daar zelf nog niet geweest. De Ethiopiërs negeren deze mensen volkomen. Moeders uit deze streek roepen hun kinderen tot de orde door te zeggen: "Als jullie niet flink zijn breng ik jullie naar de Woito's!". Maar we kregen het gedaan!!

Een kleine Woito op mijn schoot!

Een telgje van de "minderheidsgroep"

De chief in actie !!

Twee dagen werken twee mannen om één boot te vlechten. Ze gaan niet lang mee want als het riet zich vol water gezogen heeft zinkt de boot en beginnen ze opnieuw. Ze gebruiken de boten om spullen te vervoeren en te vissen.

Een Woito mama, verschrikkelijke omgeving om te wonen maar voor de rest is ze wel voldoende "voorzien".

 

En dan vertrekken we naar Gondar. Het is zondag! Rustdag! Niks van te merken! In Ethiopië mag het nog zo druk zijn, er wordt nooit geroepen of geschreeuwd. De mensen laten zich maar al te graag fotograferen. Nog niet voorgehad dat er iemand protesteerde.

Koffiepauze! Een haveloze man kwam erbij zitten (tweede van links). Hij krijgt een plaatske en een koffie, hij wordt niet weggestuurd. Prachtig vinden we dat!

Onderlegger voor de hete potten! Tip voor knutselwerkje!

En dan zijn  we in Gondar! Niemand verwacht hier zulke kastelen. Keizer Fassilidas bouwde hier binnen een ommuurd terrein twaalf kerken en twaalf kastelen , voor elk van zijn nakomelingen één. We gaan nog flink moeten sparen om dit voor onze nakomelingen aan onze erfenis toe te voegen.
 

Waar kan je tijdens een trouwfeest mooiere foto's maken?

Ondertussen speelt de begeleider op zijn "maringo", een soort viool.

De kerk van Fassilidas. 

De mensen konden toen niet lezen, dus de bijbel werd afgebeeld als een soort stripverhaal. De ongelovigen werden in profiel geschilderd!

Als het Fassilidas te "warm" onder zijn voeten werd, kon hij nog altijd naar zijn zomerverblijf helemaal omringd door een zwembad. (stond voorlopig geen water)

Morgen vertrekken we naar Debark, een dorp dichtbij het Simien-gebergte dat we gaan verkennen.

Heeft er zich eigenlijk al iemand zich afgevraagd hoe het komt dat we hier aan het jaartal 2012 zijn? De Ethiopiërs hebben een jaar van twaalf maanden en een dertiende maand van vijf of zes dagen! Waarom? Daarom!

Zo luitjes! We zijn er weer maar eens in geslaagd om Afrika blij te maken met onze aanwezigheid... Ethiopië is echt wel prachtig. Een land ook in verandering. Zoals m'n halve trouwboek al heeft geschreven ook een land vol actie, iedereen is de hele tijd bezig (hoewel het me niet  altijd niet duidelijk is waarmee...). Begrijpen jullie nu waarom sommige mensen zich hier al na een paar uur helemaal Afrikaan(se) voelen? Het verbaast me echt niet dat het land er op vooruit gaat. Onder de nieuwe eerste minister is Ethiopië een land in verandering geworden, waar verdraagzaamheid en samenhorigheid op de eerste plaats komen. En dat schijnt nog aardig te lukken ook, ondanks de 82 (!!!) verschillende talen! En de mensen zijn echt wel harde werkers, de sterren staan dus gunstig... Ik heb al wel 2 keer zelf het eindtotaal moeten maken bij het afrekenen in het hotel, maar dat zijn dingen die je er met de glimlach bijneemt... En dat heel af en toe de postduif sneller is dan het internet is ons in Afrika al langer bekend! Nu nog wat schaven aan de kennis van het Engels en laat dan maar de toeristen komen! Wij reizen hier aan een on-Afrikaans tempo. Best leuk tot nog toe maar natuurlijk is het een beetje zoals de hop on hop off bus... Gelukkig hebben we een goeie driver, die vertrouwd is met het "terrein" op alle vlakken. Geen problemen dus om ons te organiseren hier. Stel dat we hier onder ons tweetjes zouden zijn, ik wil er nauwelijks aan denken! Bijna NIEMAND spreekt hier een woord Engels, wegwijzers zijn er niet of alleen maar in de eigen taal, straatnamen worden nooit aangegeven in het Engels, bezienswaardigheden worden niet aangeduid en veel mensen weten niet eens af van hun bestaan... Het zou me hier een soepje worden zonder onze Dere! Alles loopt hier dus op wieltjes... En moesten we de strijd met de plaatselijke bacteriën en virussen toch eens verliezen,dan heeft de driver ons echt wel gerustgesteld... In elke stad waar we komen is er volgens hem het beste universitaire ziekenhuis van Ethiopië, een hele geruststelling dus voor ons en voor jullie... Geen zorgen maken dus, we redden het hier echt wel, ik probeer het vrouwtje wat in te tomen en dan komt alles zeker in orde! Tomorrow is another day ... en daar gaan we zeker opnieuw van genieten!!!      saluutjes