TREKKING deel 2

Maandag 11 november

 

Zitten op 3400 meter en vertrekken nu naar TADAPANI

                                         Jan nam deze foto met een weerspiegeling door het venster.
                                                                     Heel mooi effect.

 

We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal!

 

 

Nepalezen noemen hem de Fishtail!

 

 De indrukken die je hier krijgt zijn om nooit meer te vergeten. We zouden het zo opnieuw doen.

 

 

Tijdens het wandelen word je toch een beetje “zen” maar ik dacht dat al te worden van zo gauw ik één voet zette in Nepal. Niets is minder waar, Nepalezen zijn eigenlijk drukke mensen. Ze zwijgen geen seconde, praten heel luid en ze hebben een heel schelle stem. Dan moet je eens proberen “zen” te worden.

Na de zowat 6000 (!!!) "trappen" van gisteren dachten we dat het nu effe wat rustiger aan zou gaan. Niks was minder waar. Starten met een lange klim van weer een paar honderd "trappen" en dan "slowly up and down", volgens de gids! Die gast van 25 weet natuurlijk niet hoe dat wordt ervaren door 2 oudjes... en dat zijn we wel, want tot nog toe zijn we toch wel de oudsten van het legioen Annapurna-trekkers. Na veel gepuf en op het eind alweer een lange en steile klim van 1 volledig uur zitten we nu in Tadapani. Misschien waren we beter na de lunch gestopt, kwestie van de rug en de ribben van vrouwlief te sparen, maar het berouw komt altijd na de zonde... Wel alweer een schitterend stukje trekking!

We arriveren in TADAPANI...       

Dinsdag 12 november    

 

WE VERTREKKEN NAAR GHANDRUK              

 's Ochtends zag ik Koreanen aan de ontbijttafel zitten. Zij hebben dragers en ze nemen zelfs hun eigen kommetjes en eten mee. Als dat niet straf is!

 

 

Ik had geen enkel idee hoe zo een overnachtingsplaatsen en eetzaaltjes eruit zagen tijdens een trekking. We namen twee filmpjes en zo hebben jullie toch enig idee.

 

 

 

 In het eetzaaltje staat een kacheltje en daar kan je dan rondzitten maar het is zoals bij een kampvuur. Vooraan verbrand je, achteraan bevries je. Je hebt wel de mogelijkheid om je sokken en T-shirts te laten drogen. Onze slaapkamer was juist naast het eetzaaltje.

 

 

 Genomen van op het terras!

 

De Himalaya is eigenlijk een bergketen. De Everest, de Anapurna 1,2 en 3, De Anapurna-Zuid, de Holy Anapurna, de Himchuli, de Gangapurna, de Machhapuchhre ……   horen allemaal bij die keten. Sorry voor al diegenen die daar al van op de hoogte waren, maar ik dus niet en er is misschien een kans dat er nog lezers zijn die dat niet wisten.

Onze Rasjeesh die vertelt ons honderduit  tijdens het stappen over Nepal, de cultuur, zijn godsdienst enz. Soms komen er ook raadseltjes bij te pas. Jan heeft het gevonden. Wie nog?

Een cowboy vertrekt op vrijdag. Na vier dagen komt hij terug thuis op vrijdag. Hoe kan dat?

Dagje vier zit erop.  Het werd een reuze goeie stapdag met weinig of geen problemen! Gisteren was het andere koek. Het was maar vijf uurtjes maar elke minuut telde voor twee. Vooral de twee laatste uren dacht ik het nooit meer te halen. Het zijn hier natuurlijk geen wandelwegen zoals bij ons, veel op, weinig af!

 

 Wat hier zeer opvallend is, de vrouwen hebben allemaal prachtig lang pikzwart haar. Ze verzorgen het dan ook heel goed, je ziet ze het dikwijls borstelen.

Toch een makkelijker - lees minder bergachtig- parcours voorgeschoteld gekregen. We hebben er ons zonder veel problemen doorheen geworsteld, het rugske was er niet ongelukkig om. Vandaag zijn we gedaald van 2600 meter naar 1950 meter. Waarom ge dan toch nog regelmatig eerst zoveel moet stijgen is mij een raadsel... En natuurlijk als kers op de taart helemaal op het eind een heel serieuze klim. En dat fotootje hieronder is een beetje "geprepareerd", dat neemt ge best met een HEEEEL grote korrel zout! Hmmm, ...

 We arriveren in Ghandruk

 

Iedereen liep de laatste trappen naar boven dus kon ik niet onderdoen!

 

 

 

 

                                     

                                      Kashi                            Jan                         Rajesh 

Woensdag 13 november

We vertrekken naar Siyaubibazaar

Gisteren zijn hier twee dames toegekomen, moeder en dochter van Japan. Super vriendelijke mensen. De mama is 72 en ze doet dit nog mee. Prachtig! Ze heeft nergens pijn en zelfs na de trip tatert ze nog honderduit. Het zijn ondertussen mijn zielsverwanten want samen stonden we vanochtend om zes uur buiten naar de zonsopgang te kijken.

 

dit was het resultaat

 

 

 

 

 

 mijn  zielsgenoten

                                                 terwijl Jan ligt

 

 

te ronken!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Volgende keer moeten we naar Japan komen en we hebben hun adres en e-mail. Zij zijn al in België geweest, uiteraard in Brugge!

 

 

 

 

honderden muilezels zie je langs hetzelfde traject 

 

 

Het werd een lange afdaling, weer zo'n 700 meter niveauverschil. Niet bepaald avontuurlijk, zelfs niet voor mij... Ik ben namelijk ondanks mijn hoogtevrees al gewend geraakt aan het oversteken van hangbruggen (zouden ze die hier speciaal voor mij hebben gehangen???) en het lopen langs paadjes met daarnaast afgrond. Weeral een mooie tocht en een teahouse vlak naast de rivier, super! En het bergwater maar razen in één grote reeks stroomversnellingen...

We arriveren in Siyaulibazaar!

Donderdag 14 november

 

We vertrekken naar Pokhara

 

Ons guesthouse ligt langs de rivier. Voor we vertrekken gaan we daar nog even bij de waterkant zitten en toen kreeg ik het idee om met nat zand dit te maken................

  

 

bijna klaar!!

 

 

 

klaar!

 

 

lief hé

 

 

 

We zijn terug in Pokhara. Een dagje vroeger dan gepland. We hebben dus ons beste beentje voorgezet. Rajesh was een beetje ongerust omdat er onlusten zijn in Nepal. Er zijn al enkele bussen in brand gestoken en er rijden maar een bepaald aantal taxi's. Hij vermoedt dat er morgen geen taxi's meer zullen rijden en tot in Pokhara is het nog één en een half uur rijden. Ik dacht altijd dat Nepal een land was waar nooit iets negatiefs gebeurt, weer maar eens fout dus! Zou dat bij ons al op de tv geweest zijn?

 

We zijn hier nu drie weken en hebben toch al een klein beetje een beeld van de twee contreien waar we geweest zijn.. Voorlopig ben ik van één ding zeker! Ik ben meer Afrikaan dan Nepalees!

 

We hebben het dus zonder al te veel problemen voor mekaar gebracht! Een beetje tegen onze verwachtingen in, want als ge aan zo'n trekking begint is dat een grote stap in het onbekende. Maar het was een onvergetelijke ervaring! Natuurlijk denken we nu: hadden we nu toch niet beter het volledige traject afgelegd tot het Annapurna Base Camp? Maar overmoed schaadt en nu kunnen we met heel goede herinneringen terugdenken aan onze trekking! 

 

Vanavond hebben we de trekking afgesloten in Pokhara, we zijn met Rajesh en Kashi gaan eten. Morgen vertrekken ze, Rajesh naar Kathmandu en Kashi naar Dhading waaar zijn boerderij is...2 fantastische mensen, een en al bezorgd om ons! En met zijn fooi kan Kashi nu het school- en examengeld betalen voor zijn 2 kinderen, want dat was een probleem. Ja, niet iedereen heeft het zo gemakkelijk als wij...

 

En wat dat gevoel betreft van Afrikaan of Nepalees te zijn: ik voel me gewoon Belg die maar wat blij is dat hij andere culturen heeft mogen ontmoeten. Het verschil met onze cultuur en onze tradities is in elk geval enorm!  En ik mis veel te veel het thuisfront om me echt gebonden te voelen... maar ook ik ben meer Afrikaan dan Nepalees...

 

Morgen nog wat rondlopen in Pokhara en info krijgen over ons vrijwilligerswerk hier. We zijn benieuwd... Luitjes, nu we opnieuw internet hebben kan ik dus met zekerheid zeggen: TOT MORGEN OP DE BLOG!