Vandaag zijn we gestart met de introductiecursus. Het is de bedoeling om een beetje Nepalees te kennen voor we naar het project gaan. Ik denk dat ik nog beter Chinees zou leren. Het enige herkenbare woordje (en waarschijnlijk ook het laatste) is "naam". Het straffe is dat het dan ook nog hetzelfde betekent als in onze taal. Vanavond gaan we dus onze "les" leren.
vanaf volgende week kunnen we hier dus de krant lezen
Op vijf november is het in Nepal het grootste festival van het jaar. Het feest van het licht maar vooral het feest van de broers en zussen. Ze zijn al dagen met de voorbereidingen bezig. Overal kan je bloemenkransen kopen. Broers en zussen hangen die dan bij elkaar om de hals als teken van genegenheid. Heel Nepal feest, er rijden zelfs geen bussen!
Broertje en zusje, als jullie even tot hier komen krijgen jullie van mij de mooiste krans van heeeeeeel Nepal!
Iedereen krijgt dan ook een "tikka" op z'n voorhoofd. Rode kleurstof gemengd met leem. Als er een familielid van je overleden is gedurende dit (hun) kalenderjaar dan kan je geen tikka krijgen en mag je ook geen geven.
de kleur van de bloemenkrans kan je niet kiezen, enkel oranje!!
iedereen versiert zijn huis heel mooi om de goden zo gunstig mogelijk te stemmen
We gaan onze trekking met een paar daagjes uitstellen want mijn ribben blijven "moeilijk" doen na m'n totter. Vanavond is Rajesh bij ons in het hotel komen eten. Hij is de pasfoto's komen halen en een kopie van onze reispassen. Dat moet allemaal gebeuren voor je aan een trekking begint. Voorlopig gaan we vanaf de negende op trekking! Eén ding staat vast! We gaan! Al kruip ik naar omhoog! Dit kunnen we niet meer over doen dus mogen we dit niet laten varen.
als je bedenkt dat dit de vuilkar is van Kathmandu dan weet je ook hoe het komt dat er overal zoveel vuilnis ligt
Als er nog lezers zijn die interessante vragen hebben over de leefomstandigheden of de gemeenschap hier mag je die altijd doorsturen. We vragen dit dan aan "onze Rajesh"
Marleen, er zijn lezers die nog altijd niet weten hoe te reageren op de blog en die daar vraagjes over hebben. Misschien kan jij het eens uitleggen!!!!!!!
Zaterdag 2 november
Na de cursus zijn we deze namiddag naar Pashupatinath geweest. Dat ligt een zes kilometer buiten Kathmandu. het is één van de heiligste dorpen van het land. Het ligt aan de oevers van de Bagmati (mondt uit in de Ganges ). De hindoes komen hier hun doden cremeren.
het was wel even schrikken toen ik zag dat zijn (haar) voeten er nog uitstaken
alle brandplaatsen werden benut
Dat gebeurt aan de lopende band. De vijf miljoen inwoners in Kathmandu is daar niet vreemd aan. De levensverwachting is hier dan ook maar zestig jaar. De brandplaatsen zijn op een tiental grote vierkanten stenen langs de oevers. Ze brengen eerst het lichaam dat bedekt is met een oranje deken. Dan maken ze de brandplaats klaar. Houten balkjes stapelen ze op elkaar. Het lichaam leggen ze naar het Noorden gericht, in de richting van de Himalaya, de wieg van de goden.
De oudste zoon steekt de brandstapel van zijn vader aan na eerst water in zijn mond te hebben gegoten. Als de moeder de overledene is dan is de "eer" voor de jongste zoon. Bij ons zouden er dus een paar ontsnappen aan dit voor ons onsmakelijk ritueel. Als alles verbrand is gooien ze de as in de rivier en gaan ze zich ritueel wassen.
dit zijn saddhu, mannen die zichzelf vol as smeren en die leven aan de rand van de maatschappij
Jan gaat met onze lesgever seffens naar de stad waar het al volop feesten is . Ik blijf wijselijk nog even hier! Morgen gaan we naar Bhaktapur, daar volgt dus morgen meer over!
Jasper gaat morgen voor het eerst naar school. Hopelijk vloeien er niet teveel traantjes. Laten jullie iets weten?
De lesgever, nochtans geen Afrikaan, laat al bijna een uurtje op zich wachten! Dus toch maar eerst bloggen... Vandaag dus toch een beetje op stap geweest. in de voormiddag eerst naar de "apotheker". Een zaakje van niemendal achterin een bergsportwinkel, logisch natuurlijk voor een nepalees... De verkoper (apotheker???) had toch wat Gonda nodig heeft: laxatiepillen! Na 10 dagen diepe rust (ondanks Belgische pilletjes) mogen de darmen echt wel ontwaken uit hun coma. Ik denk dat dat gebeurd is, want deze namiddag heb ik overal in Pashupatinath langs de paadjes de uitwerpselen moeten ontwijken. Kunnen natuurlijk ook van de heilige koeien geweest zijn die daar rondlopen... Het bezoek aan de begraafplaats is wel fascinerend maar echt vrolijk wordt ge niet van wat ge daar ziet en ruikt! Maar het hoort nu eenmaal bij de cultuur van de 80% Hindoes...
Gonda's ribbekes doen het schijnbaar redelijk maar het is zeker nog veel te vroeg om victorie te kraaien. En als ge aan Gonda iets vraagt dan is alles natuurlijk al veel beter. En terwijl ze probeert om me dat wijs te maken, slikt ze rap een pilleke in tegen de pijn (dat zal hij wel niet gezien hebben, zeker?)...
Morgen snuiven we wat andere lucht op. Bakthapur, 15 kilometer verder, is een cultureel en godsdienstig hoogstandje en dus gaan we daar morgen en overmorgen de stad onveilig maken (als de ribbekes en de darmen dat toelaten!). Tot morgen dus op de blog!!!
Ja ik wil dat best eerst proberen uit te leggen want ik voel me hier heel eenzaam als "reactie-plaatser". Ik ben dan ook heel nieuwsgierig aangelegd :-) en wil heel graag de reacties van je familie en vrienden lezen . Ik hoop dus dat ik slaag in mijn opzet en dat de reacties met massa's gaan binnenlopen op de blog zelf . Als gepensioneerde onderwijzeres zit het toch nog steeds in mijn bloed : Les eerst voorbereiden ! Ik weet dat ik de eerste keer zelf heb wat moeten zoeken . Die eerste keer was dus begin augustus en ligt dus al heel ver in mijn geheugen . Want eens ingeschreven gaat het elke keer vanzelf . Als voorbereiding heb ik mij dus op één van de vorige verslagen "afgemeld" en ja die reactie ging weg en is ook letterlijk en figuurlijk verdwenen :-( . Ik begin dus opnieuw .
BeantwoordenVerwijderenJe klikt op het zinnetje "geen reactie" . Dan verschijnt er : reageer als en jij kan je "profiel selecteren ". Als je dat vinkje aanklikt verschijnt er een keuzelijst . ik koos "google-account " ( omdat de rest mij helemaal niks zei ). Wacht ik moet mijn les onderbreken want ik moet dat dus ook eerst opnieuw doen . Ik kies dus voor google account en tik dan op publiceren . En dan gaan we zien wat er gebeurt . Tot seffens .... hoop ik !
oei er staat een fout in mijn "les" en dat kan ik als juf niet toestaan , dat noemen ze beroepsmisvorming. Er staat ergens "wat" te veel :-)
VerwijderenZo dat deel dat staat er al ! Dus je hebt je tekst geschreven of schrijf gewoon effe "dag Jan en Gonda" om uit te proberen (Het zou spijtig zijn als je een heel verhaal vertelt en het publiceren mislukt ) Je hebt dan op "publiceren" gedrukt dan vragen ze je mailadres en paswoord . Pas op bij ons is dat het mailadres en paswoord van Georges omdat we daarmee op internet kunnen met onze Pc's . Het is niet mijn mailadres maar het "algemene" waardoor heel dat internetgedoe hier werkt . Heb je dat correcte adres en paswoord ingevuld dan ga je verder en verschijnt er de tekst : Bewijs dat je geen robot bent . Dan moet je een combinatie van letters en enkele cijfers die zij voorstellen in een vak intikken en terug op publiceren drukken . Dat is soms effe moeilijk om ontcijferen , er zitten soms ook hoofdletters tussen . Maar het lukt meestal wel . Kon je het niet goed ontcijferen , geen probleem dan publiceer je toch en verschijnt er een tekst met een nieuw voorstel van letters en cijfers . Je eigen foto i.p.v. dat embleem . Ja.... ook op dat embleem klikken en die stappen volgen . Maar dat hoeft misschien niet . Jan en Gonda zullen misschien al blij zijn jullie op de blog te lezen . En ik ook want dan is mijn les geslaagd . Komaan allemaal proberen nu .
BeantwoordenVerwijderenHeel dit proces moet je maar één keer doen . Eens aangemeld blijf je aangemeld , op deze blog toch tenzij je je "afmeldt" natuurlijk . En de foto blijven ze onthouden zie ik , die moest ik niet opnieuw plaatsen .
Hopelijk lukt het jullie , ik ben alvast benieuwd .
En nu jullie Jan en Gonda . Blij jullie terug te lezen. We zijn gisterenavond met Ingrid gaan eten in het Anker en het was lekker hoor én heel gezellig . We hadden natuurlijk heel wat bij te praten .... hebben jullie oren niet geteut , zoals ze dat bij ons zeggen :-). Gonda , met je ribben , wacht lang genoeg hé meisje . We weten het je komt daar niet alle dagen en dat trekking-avontuur ligt daar vlak voor je voeten . Maar kijk toch in godsnaam uit . Wij willen je wel gezond en wel terug thuis hoor en wij niet alleen . Jan , streng zijn hé !
BeantwoordenVerwijderenWe hebben weer heel wat beelden gezien die ons nieuwsgierig maken maar ook waarbij we denken , nee dat moet nu echt niet voor ons .
Ga nu maar eerst rustig meevieren en genieten ,maar rustig .
Zo te lezen moeten jullie toch heel wat cultuurshocks verwerken , amaai . Geef ons toch maar onze Vlaamse kerkhoven en begrafenisrituelen hoor. Zo Gonda , terwijl Jan effe gaan feesten is kan jij rustig je taal oefenen . Veel lezen hé , zoals we tegen onze leerlingen zeggen . En weten wat je leest af en toe eens vertellen wat je leest . Als ik die krant zag , hoe begin je er aan? Waarschijnlijk zoals wij met vis , maan , roos zeker ? Ik ben benieuwd naar zo'n voorleessessie in het Nepalees bij jullie thuis . Groetjes en Gonda ... rusten hé !
Hallo Jan en Gonda,
BeantwoordenVerwijderenOok wij hadden problemen met het beantwoorden. We hopen dat het nu lukt.
We volgen jullie al van in het begin, maar.... met hele grote tussenpozen, want het gaat niet zo goed met mijn moeder.
Kort samengevat : wij herkennen heel veel in wat jullie schrijven, dan komen de herinneringen weer boven.
Toch zijn er ook veel verschillen. Maar we genieten van jullie verslagen.
En nu komt die trekking eraan.
Gonda, zou je niet twee wandelstokken, van die uitschuifbare, aanschaffen.
Ik spreek uit ervaring : ze sparen je knieën en ik verzeker je, na een tijd kan je ze niet meer missen.
Wij hebben gewandeld daar in de bergen en ze gaan van pas komen.
Wees voorzichtig en geniet van de prachtige omgeving!
Tot spoedig!
Herman en Mia