zondag 10 november 2013

TREKKING


NIET TE GELOVEN HIER IS WIFI
 BEDANKT VOOR DE REACTIE'S
 MIA ONZE DRAGER HEEFT WANDELSTOKKEN BIJ IK ZAL ER AAN DENKEN MAAR VOORLOPIG GEEN PROBLEMEN OOK NIET  MET DE KNIEEN
Zaterdag 9 november
Grappig fotootje, die zag een trekking al zeker niet zitten
 

We zijn bij onze eerste stop! Ik heb gesakkerd en geduveld, mezelf alles verweten wat maar mogelijk was.
je mag niet zonder vergunning verder
 Maar het was mooi, alleen spijtig dat ze er geen recht baantje van kunnen maken. We hebben geklommen  als springbokken en meer zweet gelaten dan de rivier kon opvangen maar….. we zijn er geraakt.
Niet teveel problemen gehad onderweg het was de moeite waard

Onze twee jongens Casji en Rajesh  zorgen voor eten onderweg en het slapen is hoog en droog!


                                                        de kinderen dragen hun steentje bij
en weer maar eens een kinderfoto

hanen en kippen komen op restaurant , bij ons even ondenkbaar
 
 Als je een reis plant naar Nepal moet je eerst een studie maken over buffels, ossen en koeien. Zeg nooit tegen een Nepalees dat je het verschil niet ziet tussen deze beesten want dat vergeven ze je niet zo snel! Ik doe ondertussen alsof maar weet het nog altijd niet goed, het heeft in elk geval iets te maken met de stand van de horens.

Zondag 10 november

Om zes uur werden we gewekt want we moesten om zeven uur ten laatste op pad. Nu dat opstaan en het vertrek viel nog mee.
ook de ezels moeten over de brug

 
                            ben de trappen beginnen tellen maar was vlug mijn tel kwijt
 
Om te beginnen moet ik zeggen dat we prachtig gewandeld hebben maar je moet er wat voor over hebben. We moesten eerst drieduizend tweehonderd trappen doen (ja je leest goed). Trappen die uitgehouwen zijn in de rotsen. Ik kan je verzekeren dat je tong op je tenen hangt als je die trappen achter de rug hebt.
Toen waren we nog maar een goeie twee uur verder en vandaag zouden we een negen uur moeten trotten. We moeten vandaag in totaal 1500 meter stijgen maar we hielden er wel de moed in. Alhoewel de laatste twee uur echt zwaar werden.
 Om drie uur waren we ter plaatse.
de mini-Victoria-falls

Rajesh en Casji
Nu mag je nog zo gezweet hebben onderweg als je even stilstaat krijg je het snel koud. Na vier uur kan je echt niet meer buiten zitten, berekoud. Jongens, ik moet zeggen jullie papa is hier nog één van de beste. Weinigen kunnen hem bijhouden. Ik daarentegen geraak er wel maar mijn tempo is heel wat minder!We gingen hier een warme douche nemen maar nu weet ik tenminste hoe een kreeft zich moet voelen als ze in kokend water gegooid wordt. De douche kon je niet regelen en zo is een mens nooit tevreden, altijd te koud of te warm.
en na uren stappen kom je kleine boudha tegen die gewassen wordt!
 
 
 
 
 Het zicht is hier fantastisch! Je logeert echt op een rots midden tussen de bergen! Super! Ik moet wel zeggen dat je hier echt niemand van onze leeftijd ziet, de meeste zijn stukken jonger maar voorlopig hebben we het gehaald, nergens pijn, zelfs niet aan de voeten!

Maandag 11 november

We sliepen in de “tiger” kamer. Maar nu moet ik zeggen mijn tiger laat van zijn "pluimen" weten! Om zes uur vanochtend heb ik weer alle trukken geprobeerd om samen naar de zonsopgang te gaan kijken maar mijn "tiger" verklaarde me zot. Ben dan maar zelf naar buiten gegaan om foto’s te nemen. WAUW
 
 
 
 
hallo allemaal! het vrouwtje van tiger Woods is wel om halfzeven nepalese tijd onder de wol gekropen, moe en verkleumd en dan zijt ge natuurlijk de kippen voor, ook om op te staan! tiger zelf heeft het rond het uitdovend "haardvuur" nog uitgehouden met enkele andere ijsberen tot halfnegen, maar ik voelde me dan ook als een sneeuwmannetje toen ik in mijn slaapzakske kroop. die houdt het gelukkig uit tot - 25 °C... voor de rest is het hier een fantastisch avontuur, feitelijk iets voor mensen die half zo jong zijn als wij. uniek maar tegelijk ook heel inspannend. zo hebben we na die reeks van 3280 trappen in het begin er ook nog een 3000-tal gedaan nadien, en de finish bereikten we weer na misschien wel 200 trappen. originele gasten , die nepalezen! wat het seffens wordt zien we wel, geen paniek! de gids is al eens komen kijken, dus ik stop ermee! tot straks, morgen, overmorgen of .....  hou jullie goed!
 
 
 
 
 
 
 













 

3 opmerkingen:

  1. Dag "berggeiten",

    Ja, nu we de weg gevonden hebben, en.... het is vandaag de 11de, dus geen "kleinkinderen"-opvang.
    Maar ze komen straks wel "Sinte Mette" zingen!

    Als we het verslag lezen en de foto's zien, staan we alletwee meteen weer in Nepal.
    Blijkbaar hebben jullie geen last van de hoogte.
    We hebben ook geen idee welke route jullie volgen, maar het ziet er wel prachtig uit.
    Vandaag zijn Walter en Ria, samen met een vriend van hen, Edwin, vertrokken naar Thailand. Ze blijven weg tot begin maart en bezoeken ook nog Cambodja, Vietnam en Laos.
    Als jullie dit lezen zit de tweede dag erop. We kijken al uit naar het verslag!
    Groetjes,
    Herman en Mia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey , twee dagen niet gekeken in het gedacht : WIFI daar , dat bestaat niet ! Maar de wonderen zijn blijkbaar de wereld niet uit . Hoedje af alweer voor jullie twee . Al die trappen , klimmen , .. koude , jullie doen het toch maar weer . Gonda , ik zou mee opgestaan zijn hoor , zo'n zonsondergang en vergezichten zien daar is geen enkele warme slaapzak tegen opgewassen . Ben blij te lezen dat jullie niet te veel last hebben van pijnlijke voeten , ruggen .Jan , waar blijf je die energie halen ? En jij Gonda slaagt er toch ook maar in op jou tempo .We kijken alweer uit naar het volgende verslag . Groetjes en genieten maar !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag Jan en Gonda, dank zij Mia's zoektocht kunnen wij nu reageren. Eindelijk!
    Ik sta wel achteruit met het lezen van jullie dagboek. Ik ben nu op zondag 27 oktober. Ik schrok wel van jullie eerste reacties op Kathmandu.
    Inderdaad, als je van uit de luchthaven de stad "induikt" is dat eerst een cultuurschok. Maar daarna wordt het een boeiende en ontzettend levende stad. Het woord van Jan "heksenketel" geeft de stad goed weer: ze bruist, bellen stijgen op en barsten open, ze broebelt, ... Het is er enorm druk en als voetganger kom je ogen te kort om veilig overeind te blijven. Midden die helse drukte brengt een moeder met haar dochter een offer aan een piepklein altaartje naast de straatkant. En je wordt met je neus op de armoede van de paria's gedrukt.
    Ik genoot nog meer van de landschappen en vooral van de mensen in de bergen. Maar dat moet ik nu eerst nog lezen in jullie dagboek. Geniet er met volle teugen van - noord-Nepal is onvergetelijk!
    Herman

    BeantwoordenVerwijderen