NIET TE GELOVEN HIER IS WIFI
BEDANKT VOOR DE REACTIE'S
MIA ONZE DRAGER HEEFT WANDELSTOKKEN BIJ IK ZAL ER AAN DENKEN MAAR VOORLOPIG GEEN PROBLEMEN OOK NIET MET DE KNIEEN
Zaterdag 9 november
Grappig fotootje, die zag een trekking al zeker niet zitten
We zijn bij onze eerste stop! Ik heb
gesakkerd en geduveld, mezelf alles verweten wat maar mogelijk was.
je mag niet zonder vergunning verder
Maar het
was mooi, alleen spijtig dat ze er geen recht baantje van kunnen maken. We
hebben geklommen als springbokken en
meer zweet gelaten dan de rivier kon opvangen maar….. we zijn er geraakt.
Niet
teveel problemen gehad onderweg het was de moeite waard
Onze twee jongens Casji en Rajesh zorgen voor eten onderweg en het slapen is
hoog en droog!
de kinderen dragen hun steentje bij
en weer maar eens een kinderfoto
hanen en kippen komen op restaurant , bij ons even ondenkbaar
Zondag 10 november
Om zes uur werden we gewekt want we
moesten om zeven uur ten laatste op pad. Nu dat opstaan en het vertrek viel nog
mee.
ook de ezels moeten over de brug
Om te beginnen moet ik zeggen dat we prachtig gewandeld hebben maar je
moet er wat voor over hebben. We moesten eerst drieduizend tweehonderd
trappen doen (ja je leest goed). Trappen die uitgehouwen zijn in de rotsen. Ik
kan je verzekeren dat je tong op je tenen hangt als je die trappen achter de
rug hebt.
Toen waren we nog maar een goeie twee uur verder en vandaag zouden we
een negen uur moeten trotten. We moeten vandaag in totaal 1500 meter stijgen
maar we hielden er wel de moed in. Alhoewel de laatste twee uur echt zwaar
werden.
Om drie uur waren we ter plaatse.
de mini-Victoria-falls
Rajesh en Casji
Nu mag je nog zo gezweet hebben
onderweg als je even stilstaat krijg je het snel koud. Na vier uur kan je echt
niet meer buiten zitten, berekoud. Jongens, ik moet zeggen jullie papa is hier
nog één van de beste. Weinigen kunnen hem bijhouden. Ik daarentegen geraak er
wel maar mijn tempo is heel wat minder!We gingen hier een warme douche nemen
maar nu weet ik tenminste hoe een kreeft zich moet voelen als ze in kokend
water gegooid wordt. De douche kon je niet regelen en zo is een mens nooit
tevreden, altijd te koud of te warm.
en na uren stappen kom je kleine boudha tegen die gewassen wordt!
Maandag 11 november
We sliepen in de “tiger” kamer. Maar
nu moet ik zeggen mijn tiger laat van zijn "pluimen" weten! Om zes uur vanochtend
heb ik weer alle trukken geprobeerd om samen naar de zonsopgang te gaan kijken
maar mijn "tiger" verklaarde me zot. Ben dan maar zelf naar buiten gegaan om
foto’s te nemen. WAUW
hallo allemaal! het vrouwtje van tiger Woods is wel om halfzeven nepalese tijd onder de wol gekropen, moe en verkleumd en dan zijt ge natuurlijk de kippen voor, ook om op te staan! tiger zelf heeft het rond het uitdovend "haardvuur" nog uitgehouden met enkele andere ijsberen tot halfnegen, maar ik voelde me dan ook als een sneeuwmannetje toen ik in mijn slaapzakske kroop. die houdt het gelukkig uit tot - 25 °C... voor de rest is het hier een fantastisch avontuur, feitelijk iets voor mensen die half zo jong zijn als wij. uniek maar tegelijk ook heel inspannend. zo hebben we na die reeks van 3280 trappen in het begin er ook nog een 3000-tal gedaan nadien, en de finish bereikten we weer na misschien wel 200 trappen. originele gasten , die nepalezen! wat het seffens wordt zien we wel, geen paniek! de gids is al eens komen kijken, dus ik stop ermee! tot straks, morgen, overmorgen of ..... hou jullie goed!
Dag "berggeiten",
BeantwoordenVerwijderenJa, nu we de weg gevonden hebben, en.... het is vandaag de 11de, dus geen "kleinkinderen"-opvang.
Maar ze komen straks wel "Sinte Mette" zingen!
Als we het verslag lezen en de foto's zien, staan we alletwee meteen weer in Nepal.
Blijkbaar hebben jullie geen last van de hoogte.
We hebben ook geen idee welke route jullie volgen, maar het ziet er wel prachtig uit.
Vandaag zijn Walter en Ria, samen met een vriend van hen, Edwin, vertrokken naar Thailand. Ze blijven weg tot begin maart en bezoeken ook nog Cambodja, Vietnam en Laos.
Als jullie dit lezen zit de tweede dag erop. We kijken al uit naar het verslag!
Groetjes,
Herman en Mia
Hey , twee dagen niet gekeken in het gedacht : WIFI daar , dat bestaat niet ! Maar de wonderen zijn blijkbaar de wereld niet uit . Hoedje af alweer voor jullie twee . Al die trappen , klimmen , .. koude , jullie doen het toch maar weer . Gonda , ik zou mee opgestaan zijn hoor , zo'n zonsondergang en vergezichten zien daar is geen enkele warme slaapzak tegen opgewassen . Ben blij te lezen dat jullie niet te veel last hebben van pijnlijke voeten , ruggen .Jan , waar blijf je die energie halen ? En jij Gonda slaagt er toch ook maar in op jou tempo .We kijken alweer uit naar het volgende verslag . Groetjes en genieten maar !
BeantwoordenVerwijderenDag Jan en Gonda, dank zij Mia's zoektocht kunnen wij nu reageren. Eindelijk!
BeantwoordenVerwijderenIk sta wel achteruit met het lezen van jullie dagboek. Ik ben nu op zondag 27 oktober. Ik schrok wel van jullie eerste reacties op Kathmandu.
Inderdaad, als je van uit de luchthaven de stad "induikt" is dat eerst een cultuurschok. Maar daarna wordt het een boeiende en ontzettend levende stad. Het woord van Jan "heksenketel" geeft de stad goed weer: ze bruist, bellen stijgen op en barsten open, ze broebelt, ... Het is er enorm druk en als voetganger kom je ogen te kort om veilig overeind te blijven. Midden die helse drukte brengt een moeder met haar dochter een offer aan een piepklein altaartje naast de straatkant. En je wordt met je neus op de armoede van de paria's gedrukt.
Ik genoot nog meer van de landschappen en vooral van de mensen in de bergen. Maar dat moet ik nu eerst nog lezen in jullie dagboek. Geniet er met volle teugen van - noord-Nepal is onvergetelijk!
Herman