Gisteren stonden we al om kwart over negen aan ons weeshuis. Eigenlijk zijn deze kinderen niet altijd wezen maar aan hun lot overgelaten kinderen, straatkinderen dus. We stapten eerst naar Lakeside, de meesten van hen waren daar nog nooit geweest, dus het was één en al verwondering. Zoveel shops!! We zijn op het meer met de "catamaran" gaan varen en er is zelfs niemand over boord gevallen hoewel er een paar verwoede pogingen hebben gedaan. Het is een plezier om met die kinderen weg te gaan. Ze zeuren niet om eten of drinken of spulletjes. We passeerden langs iemand met felroze suikerspinnen en toen dacht ik, nu komt er reactie!! Ze keken wel maar niemand vroeg iets. Bij elk contact met die kinderen wordt mijn verbazing groter. We zijn dan tot ons guesthouse gestapt waar we verbleven voor we naar het gastgezin gingen. Daar hadden we de dag ervoor pannenkoeken en confituur afgegeven ( gekocht in het crêpehouse) en met hen gesproken over onze plannen. We werden daar heel warm ontvangen. De pannenkoeken werden in de oven gewarmd en de kinderen mochten een drankje kiezen. Je hoeft niet te zeggen dat ze moeten blijven zitten, dat ze stil moeten zijn. Het is een feest om zo weg te gaan!
Piet piraat, Piet piraat schip ahoi, hoi, hoi! Met zijn scheve, scheve schuit vaart hij alle dagen uit!
we zijn een nest jonge hondjes aan het bewonderen
kijk eens hoe lief, de kinderen hebben even een vaderfiguur!
dialoog tussen deze twee gastjes: wist jij dat er stoelen bestaan met kussens?
pannenkoeken eten!
groepsfoto
Gisterennamiddag hebben wijzelf en de andere volunteers dan een babbel gehad met Dinesh, de eindverantwoordelijke van het volunteeringswerk in Kathmandu en Pokhara. Een goed en verhelderend gesprek, maar is hij meer te vertrouwen dan anderen??? In dit land heeft iedereen die een iet of wat verantwoordelijke functie heeft boter op zijn haar. En hij zegt zelf: in de raad van bestuur is iedereen corrupt, dus ook Ramesh, onze "huisbaas"-coördinator-niksdoener. Waarom hij dan niet regelmatig controleert ter plaatse, waarom hij dan de corruptie binnen de organisatie niet zelf aanpakt maar wel als reactie elke sponsoring stopzet... daarop kon hij/wilde hij geen antwoord geven. Maar nu "neem ik mijn verantwoordelijkheid op en ga morgen (dus vandaag zondag) in gesprek met Ramesh. Ik zoek een nieuwe coördinator en een nieuw gezin om te verblijven!" Ik heb zo mijn twijfels, ik vrees veel geblaat maar weinig wol!!! Maar allé, hoop doet leven, tegen beter weten in...
Deze morgen zijn we weer op de loop voor de handtassen en de sjaals, naar de school ga ik vandaag niet. Een mens moet niet elke dag gefrustreerd rondlopen... Straks nog een paar uurtjes naar het weeshuis en dan zit de dag er weer bijna op. We zijn wel benieuwd hoe Ramesh er gaat bijlopen na zijn babbel met Dinesh en of het daar nog gaat leefbaar zijn. In elk geval verhuizen we morgen nog voor 2 dagen naar het guesthouse, daar hebt ge tenminste een beetje leef- en zitcomfort en internet. Groetjes nog en tot morgen!
Dat zal wel een fantastische dag geweest zijn he ! Kinderen die dat allemaal voor het eerst meemaken , wat een euforie . Heel wat anders dan met onze verwende kapoenen op schoolreis . En dan geven en gaven wij les in scholen met vele kansarme kinderen . En toch zijn die rijk tegen wat jullie daar beleven .Wat ga je hen missen en zij jullie . Hopelijk ga je dat allemaal een beetje kunnen loslaten als jullie terug komen . Want nu begint het wel echt te korten . Het is vandaag al 1 december , dus .... groetjes en tot morgen
BeantwoordenVerwijderenFijn dat jullie uitstap zo een succes was! Jullie zullen nog dikwijls aan die kinderen terugdenken, maar zij zullen jullie ook niet vergeten! Hopelijk verloopt alles daar vlotjes na het gesprek tussen die twee en blijf je niet met dat wrange gevoel zitten. En nu op naar de laatste weekjes ..., en daarna zal het gewoon weer gewoon zijn: school, huishouden, kinderen, kleinkinderen, poetsen, lachen, herinneringen ophalen, vertellen wat je niet geschreven hebt, ... We kijken ernaar uit :-)
BeantwoordenVerwijderen