Afscheidsdag Ticondane

Vrijdag was het toch nog een drukke dag op Ticondane. Ik schreef al op de blog dat Jan gezorgd had voor een hapje en een drankje voor de zevende klas. Foto’s waren nog niet doorgestuurd, enkele volgen dus nu.

hapje en drankje

 

                                                  met meester Samson

 

 

                            het was leuk samen met jullie!

 s Avonds zaten we zoals altijd gezellig bij elkaar in de veranda. Toen bleken ze voor ons iets voorbereid te hebben. En …..Afrika is dansen en muziek! Ze moeten eerst wel een aanzetje hebben van “een witte” maar eens begonnen zijn ze niet meer te stoppen. Ik kreeg een lendendoek aan want dat is blijkbaar essentieel om te dansen. Ben dan nog vlug in de kamer een sjaal gaan halen en die hebben ze dan om m’n haar geknoopt. Helemaal klaar!!

Ze hebben alle moeite gedaan om Jan ook op de dansvloer te krijgen maar zelfs honderd kilo chocolade in levende lijve krijgt dat niet gedaan. Toen bleken ze een grote taart gemaakt te hebben en die moest ik gaan halen in de keuken. Daar is in Afrika een heel ritueel aan verbonden. Gelukkig had ik dat hier al eens gezien van Tamara, een Zambiaanse madam! Op muziek moet je met de taart dansen.

 

 Je gaat dan al shakend rond bij iedereen, overal bied je de taart aan maar als ze ze willen aannemen moet je de taart terug wegtrekken en zo doe je dat minutenlang. Uiteindelijk mag ze neergezet , versneden en uitgedeeld worden. Voor iedereen is dat een miniem stukje cake maar na maanden geen zoet smaakt het als een kerstmaal.

Om negen uur “is it over” want om vijf uur morgenvroeg is iedereen terug paraat.

En inderdaad, om vijf uur zaterdagochtend: inpakken en wegwezen!! Onze trip van zeven uurtjes werden er tien maar behouden en wel aangekomen in Lusaka! Grote stad, al helemaal Westers. De meeste mensen lopen hier gekleed zoals bij ons. Niet te lang blijven dus!

Nog enkele Afrikaanse speciallekes:

Ten eerste: In Afrika kennen ze nog geen zakdoeken! Als Jan die van hem boven haalt en snuit (en hij doet dat wel vrij opvallend) begint iedereen te grinniken. Hoe lossen zij het dan op want zij hebben wel degelijk een fagoempel (en wat voor ene!) die af en toe vol geraakt?? Ze nemen hun t-shirt, rok, sjaal, lendendoek … De eerste keer dat ik dat zag was bij een “dame” die naast mij in de bus zat. M’n maag ging toen aan het tollen en was niet meer te stoppen. Nu wordt ze er zelfs niet meer wakker van!

Ten tweede: Toeteren in de auto is een verplichting in Afrika. Slechts heel zelden mag je je toeter loslaten. Dus te lang op straat vertoeven of in de bus is heel slecht voor je oren. Wees waakzaam als er niet getoeterd wordt!!

Ten derde: Het minimum toegelaten gewicht op je hoofd is tien kilo.

 

Over een maximum wordt niet gesproken...

 

 Ten vierde: Als ze in Afrika zeggen ”no problem” mag je er gegarandeerd verwachten, of ze zijn er al, of ze komen!! Die twee woorden spreken ze dan ook  vlotjes uit zoals ze “how are you?” zeggen.

Ten vijfde: How are you? zeggen ze altijd!! Nooit, hallo of wat dan ook. Ze verwachten wel altijd een positief antwoord

Dat was het dan , regelmatig verzamel ik wel eens “speciallekes” maar eigenlijk is alles “special”!!

hallo allemaal! mijn specialleke heeft het weeral eens gezegd! toch een moeilijk moment, dat afscheid van iedereen in tikondane... na een paar weken is er een band ontstaan en weer moeten loslaten is niet zo vanzelfsprekend, ook al is het niet de ambitie om daar voor eeuwig en drie dagen te blijven. ik ben daar met van alles en nog wat bezig geweest. herstellen van kranen en leidingen, mensen pushen om te wieden in de groententuin (het onkruid staat hoger dan de groenten en dan vragen ze aan mij: hoe komt het toch dat de groenten niet groter zijn???). ik heb ook brieven geschreven voor de school gericht aan de ouders (ben dus weer effe in mijn oude rol gekropen, van de huidige headmaster moet je absoluut NIETS verwachten en dat doen ze dan ook al lang niet meer) en natuurlijk heb ik alle dagen in grade 7 gestaan. de teacher helpen of zelf les geven (wiskunde, engels, zelfs 2x basis electriciteit...). ik heb op vraag van elke, de initiatiefneemster van het project, een aantal dingen geobserveerd rond schoolwerking en werking van tikondane en heb daar een aantal bedenkingen over geformuleerd waar ze helemaal achter stond. maar het is niet aan een vrijwilliger om dat allemaal en plein public aan te kaarten... en om de Afrikaanse mentaliteit een beetje te veranderen moet ge heel subtiel te werk gaan en dan nog...

heb deze week ook de examens voorbereid die volgende week starten.  we gebruikten de vragen van 2012. officiële  staatsexamens, alles meerkeuze! en dan leest ge: jullie wonen regelmatig traditionele dansen bij in jullie gemeenschap. dat is goed want: het is leuk (a), we houden allemaal van dansen (b), het is noodzakelijk voor onze gezondheid (c), het is waardevol omdat het de tradities in stand houdt (d). ik, onnozele europeaan, dacht natuurlijk: moet (d) zijn. helaas! vadertje staat zegt: (c) is het enige juiste antwoord. en dan maar verschieten dat ge  hier niks kunt veranderen!!!

voor de rest alles oké hier. seffens een stappeke in de lusaka-wereld zetten. zetten we nog wel op de blog... dus tot straks of morgen!