Wandelen in Kathmandu

Sorry iedereen! De blog is gisteren blijkbaar niet verstuurd geraakt! Deze keer beter!

 

 

Bedankt, Marleen, voor je reactie. Het lukt al wat beter! De omschakeling is super groot.!  Maar het zal wel wennen. We doen ons best. Al een groot pluspunt: het is hier maar vijfentwintig graden!

 

Vandaag van acht uur vanochtend tot vijf uur deze namiddag in de stad gewandeld. Daar is maar één woord voor: waanzin! Zelfs door de smalste straatjes proberen auto's zich  te wringen samen met brommers, riksja's, mensen en ...  honden. Je weet niet waar eerst  te kijken.   

We hadden gefilmd maar ons toestel stond niet goed afgesteld en de filmpjes zijn dus niet gelukt.

 Morgen beter!                                                                                                                                                               beter!                                                                                                           

  Welke verschillen merken we al op tussen Afrika en Nepal (eigenlijk Kathmandu, want de rest  hebben we nog niet gezien!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             De mensen natuurlijk! Die zijn niet zwart!  Het verkeer is er super druk. Na een tijdje kan je moeilijk ademhalen in de stad. De mensen zijn vriendelijk maar minder enthousiast, minder uitbundig. Het eten is heeeeeel pikant ook al beweren ze bij hoog en bij laag dat het helemaal zo niet is. De mensen hebben allemaal een rode stip op hun voorhoofd (ik na een tijdje ook). Die stip onderhouden ze de hele dag aan kleine tempeltjes. Je hoort de hele dag belletjes rinkelen aan de tempeltjes. De mensen branden daar kaarsjes, doen na een buiging een beetje rode vloeistof aan hun voorhoofd en leggen hun rechterhand op hun hart. In elk straatje heb je wel tientallen tempeltjes die aan de lopende band bezocht worden. De straten zijn hier veel smaller dan in Afrika. Daar stonden de hutten zodanig gebouwd dat er open ruimtes tussen waren. Hier zijn alle straten afgemaakt met platen en muren die dan verondersteld worden huizen te zijn.  Het is hier minstens zo smerig!                                           We hebben  natuurlijk Durbar square bezocht. Dit is het centrum met  een opeenstapeling van tempels, paleizen, pagodes, beelden.......................   

Morgen gaan we terug op pad. Dan gaan we eens met een riksja rijden. We zijn ook in gesprek geraakt met een gast en daar gaan we morgen ook een wandeling mee doen (als we hem nog terug vinden in die heksenketel)!   

 

Hopelijk morgen meer en nog beter nieuws!                                                                                                                   

 

kruiden, mooi om naar te kijken maar ze springen er te kwistig mee om!

bonen, granen .........

geen fruitkraam maar een fruitfiets

een riksja

 

ze dragen alles op hun rug (niet op hun hoofd zoals in Afrika), als je goed kijkt zie je dat ze een riem rond hun voorhoofd hebben, die riem is verbonden met het pak

                                                                hier ben je nooit alleen!               

die jongen zit op zijn knie terwijl het pak op zijn rug gezet wordt! Denk  nu vooral niet dat het struise kerels zijn die daar mee zeulen! Integendeel het zijn kleine, frele gasten (hoedje bij frele lukt me niet!)

appelsienen persen

ik ben tijdens onze reis vegetariër geworden...

 

een heel kleurrijke samenleving!

mediteren bij het boudhabeeld

een plekje op Durbar square

 

Vanwaar komde gij madam?

morgen hiermee een sight seeing

één van de tempeltjes

prachtige foto!

de duif bezoekt ook een tempeltje!

 Je ziet het belletje, ze nemen dan rode kleurstof voor hun voorhoofd en daarna leggen ze enkele bloemblaadjes op hun hoofd.

 

moet er geen elektriciteitsdraad zijn?

 

 

een vorm van openbaar vervoer die we nog niet gezien en geprobeerd hebben!

 

Ge moet al zelfmoordplannen hebben om u hier in de overvolle straatjes te wagen. Toch is het ons niet gelukt... Verschrikkelijk veel mensen, honden die loslopen of slapen op straat, auto's die zich tussen de mensen en beesten en brommers doorwringen, een eindeloze reeks manoevrerende brommers en natuurlijk een hels getoeter om alles in goede (?) banen te leiden. En als ge dan plots uit de drukte zijt, wordt ge tegelijk aangesproken door een politieagent. Ge zijt namelijk Durbar Square opgestapt, een wijk die helemaal geklasseerd is als Unesco Werelderfgoed en dus wordt het letterlijk "payer à la caisse". Wel waar voor je geld! Langzaam maar zeker hebben we onze vermoeide voeten gevolgd naar het hotel. Daar hadden ze, alle beloftes ten spijt, nog altijd niet kunnen zorgen voor warm water. Ik zal morgen eens met de baas een klappeke doen, want misschien houdt hij van een koude douche maar wij niet!

 

We hebben deze namiddag ook nog een zoektocht ondernomen naar de plaatselijke muziekschool. Iedereen wist waar die was maar iedereen stuurde ons wel naar een andere plaats. Precies Afrika...Zo hebben we dus "Kathmandu by foot" gedaan. Geen wonder dat we het een beetje voelden aan het eind van de namiddag!

 

Vanavond doen we het rustig aan. Wat bloggen, Rummikub spelen en Crossword.