Nungwi

maandag 26 augustus
Het is kwart over vijf (in de ochtend) en ik ben mijn litanie al aan het schrijven. Eerst hoor je hem (de iman)  met een ijzeren staaf op de megafoon slaan (ik denk dat dat is om hem te stemmen). Daarna volgt een verschrikkelijk snerpend, fluitend geluid en dan zet hij ten volle zijn "klep" open. Zelfs een dove ontsnapt daar niet aan. Hier zal maar één wekker zijn in Zanzibar en dat is die van de iman. Nu mag je hier nog in een luxe hotel slapen (we passeerden hier gisteren een hotel met een eetzaal die in het midden een zwembad had), dit hoor je overal. De mensen kruipen dan direct als mieren uit de grond en iedereen start zijn bedrijvigheid. Zelfs als ze me veel geld bijgeven , in Zanzibar zet ik geen voet meer aan land. Hier kom je gefrustreerd en gestresseerd van terug.
Vanochtend aan de receptie gevraagd of dit echt 365 (366) dagen per jaar is. Ze bekijken u dan alsof je van een andere planeet komt. Natuurlijk, hoor je dan, dat is de islam!
Vandaag gaan we naar Nungwi, dit is een dorp op het noordelijkste punt van Zanzibar. Het is ongeveer anderhalf uur hier vandaan.  Erger dan dit kan het daar al niet zijn.

We hebben vandaag geëxperimenteerd met twee nieuwe vervoermiddelen om op onze bestemming te geraken.

een daladalacamionneke, daar kan ook veel volk op geloof me!

en dan te voet met de kar naar ons verblijf

eigenlijk doet elke vakantieganger dat met privévervoer van aan de deur tot aan de volgende deur maar dat kost dan vier keer meer en dit is amusement ten volle

Het  doelpubliek van dit plaatske (Nungwi) is een stuk jonger dan wij denk ik. Dat zie je aan het aantal cocktails dat ze hier aanbieden, aan de bikini’s en lijven in alle kleuren en maten en de ... 

bloemen op je eten!

 

’s Avonds is er een vuur dat brandt op het strand, je kan gaan diepzeeduiken … Mooi strand en zover je wandelt zijn er lodges en hotelletjes gebouwd. Wel allemaal heel leuke, kleine gebouwtjes met strooien daken. De restaurants zijn ook zo. Ik heb trouwens in heel Tanzania nog nooit geen restaurant gezien dat muren heeft. Een restaurant bestaat hier uit houten palen met een prachtig gevlochten dak van palmbladeren.

 In Tanzania gebruiken ze ezel en kar om hun waren te vervoeren. Hier gebruiken ze een kar met een os. De runderen hebben hier allemaal een grote bult achter hun kop. Misschien ooit een kruising geweest met een dromedaris.

Dinsdag 27 augustus
Vanochtend rustig wakker geworden zonder optreden van de iman!!!

hier mogen het hele jaar door dieren op het strand

Vandaag het dorp gaan verkennen en dan heel lang gewandeld langs het strand. Ergens wou ik in het water maar dat was serieus pijnlijk aan mijn voeten.

Op dit deel van het eiland maken ze de dhows. Dat zijn houten zeilboten die de vissers gebruiken . Ze worden ook veel gebruikt om olie te vervoeren naar Bagamoyo. Van hieruit hoeven ze geen taxen te betalen. Zo vervoeren ze honderden bidons per keer naar Bagamoyo. Je kan daar ook voor een prikje als passagier met meevaren maar de Mungo had ons dat afgeraden. Als de wind en de zee niet meezitten kan je uren op de zee dobberen en op die boot zijn natuurlijk geen voorzieningen. We hebben dus voor één keer ons verstand gebruikt.

We zijn naar de werf gaan kijken. Alles is handwerk. Ze werken gedurende zes maand aan zo een boot.

Om vier uur met zo een dhow gaan varen. Een stuk in zee en dan ... snorkelen!

Dat snorkelen was wel even wennen maar ik ben super blij dat ik het gedaan heb. Eerst dacht ik dat ik ging stikken , je moet toch even leren ademen door zo’n ding. Maar dat ging al snel vlot. Met die zwemvliezen had ik meer problemen.

 

Als iemand het wil proberen, schoolslag gaat niet met zwemvliezen. Ik zat hopeloos in de knoop met mijn voeten en benen. En Jan plezier vanop het dek, fotoapparaat in de aanslag! Het was een fantastisch schouwspel van kleuren, koralen, vissen. Je kon meters diep zien tot op de bodem. Spijtig dat ik daar geen foto’s kon van nemen.Daarna trokken ze de zeilen op en zijn we nog meer dan een uur gaan varen om naar de zonsondergang te gaan kijken. Mooi maar ik had geen droge kleren en het was verschrikkelijk koud. Als je dan eindelijk "aan land" bent wil je zo snel mogelijk gaan douchen, geen warm water, zelfs geen water. Niet altijd even grappig!
Alle dagen hier , uiteraard, al lekkere vis gegeten. Wat ik hier fantastisch vind aan Afrika. Iedereen eet hier met zijn handen. Als er iets is dat ik in België ga missen is het dat wel. Als je alles eerst kan voelen smaakt het veel beter. Wie snapt dat niet: Jan!
De mensen hier zijn ongelofelijke commerçanten. Als je vraagt hoe laat het is kan elke inwoner daar uiteraard op antwoorden, hij kan ook voor vervoer zorgen, armbanden maken, geld wisselen, eten voor je maken, samen met je gaan snorkelen en ga zo maar door. Soms lastig, soms super grappig. Ondertussen leerden we er al goed mee omgaan en kunnen we het spelleke al goed meespelen.
Morgen terug naar Stonetown, vandaar met de boot naar Dar Es Salaam en daarna naar Selous.
Bedankt aan al de mensen die reageren, en ja soms gaat dat niet zo gemakkelijk, hé  Firmina! We denken veel aan ons thuisland, zeker weten!!!

Leuke foto's van Sepp zijn verjaardag! Bedankt!

Seffens gaan we snorkelen, enfin gonda. Ik heb het wel voor de zee, maar dat betekent nog niet dat ik een waterrat wil zijn. Ik zal wel sympatiseren vanuit de boot… vandaag noordwaarts gewandeld langs het strand. Je ziet de indische oceaan wilder worden en er ontstaat een pleiade aan kleuren, prachtig!

Ook enkele aankopen gedaan in het dorp in de central supermarket, de carrefour van nungwi. Helaas geen foto van… we wilden brood kopen. Dat zat in een plastic zak. Ik dacht eerst dat er noten of zo in dat brood zaten, maar bij nader inzien (dus nog net voor we het wilden kopen) bleek het brood niet echt zo heel vers. wel heel gezond (?)want veel groene penicilline in... Toch maar cracotjes gekocht, houdbaar tot april 2014, en smeerkaasjes…

en deze namiddag zijn we dan met de dhow gaan varen. gonda heeft zich kunnen uitleven bij het snorkelen, ik heb aan dat snorkelen al minstens evenveel plezier beleefd als zij maar dan van achter de zoeker van mijn fototoestel! ieder diertje zijn pleziertje...

nog avondlijke groetjes en tot morgen!