spice tour

Deze twee foto's zijn allebei genomen om kwart over zes 's ochtends maar wel op een verschillende plaats

vanop het terras van de lodge in Bagamoyo

vanuit het hotel in Zanzibar (de heer des huizes zit op zijn zelf gebouwd terras)

97% van de bevolking beleeft hier de islam als godsdienst. Om kwart over vijf vanochtend was iedereen daarvan op de hoogte. We dachten dat hij met zijn megafoon naast ons bed stond. Daarna was heel de stad wakker. Iedereen is hier dan in de weer. Ben dan maar op de préau gaan zitten. De kamers zijn op de eerste verdieping. Voor de kamers is een open galerij waar stoelen en tafeltjes staan. Je kijkt dan over de stad. Onze kamer is oké qua prijs kwaliteit-verhouding. De kamer is netjes met een twintigtal minpunten maar ons budget laat ons natuurlijk geen vijf maanden “Bagamoyo Travellers lodge” toe. Grappig detail is dat je een ware atleet moet zijn om in je bed te geraken. De afstand bed /plafond is bijna minder dan de afstand bed/vloer. Voorlopig hebben we ons gedoucht met koud water maar hakuna matata. Rome en Parijs is ook niet op één dag gemaakt. Elke toerist loopt hier rond met een t-shirt met Zanzibar op gedrukt. Het ene winkeltje na het andere. En hier word je dus wel lastig gevallen door verkopers en kinderen en …

Stonetown is de oude stad. Een wirwar van vervallen straatjes. Om dit deel van de totale ondergang te redden is het in 1985 werelderfgoed geworden. Met de hulp van Unesco werden de huizen voor een prikje aan de bewoners verkocht op voorwaarde dat de bewoners hun woning binnen de twee jaar renoveerden. Wij zijn nog altijd op zoek naar een gerenoveerd huis .De straffe gast die de mensen hier het nut van kan laten inzien wil ik nog wel eens  tegenkomen.

Zanzibar is bekend voor zijn specerijen, kruidnagel, peper, kaneel.. We hebben vandaag dan ook een spice tour gedaan.

saffraan

muskaatnoot

peperboom

cacaobonen

Jan kreeg een gevlochten "blaadjescravate"

lekkere kokosmelk, ik kreeg een gevlochten armband

peper

een litchi klaar om op te eten, heerlijk

het omhulsel ziet eruit als een zeeëgel maar de stekels zijn zacht als rubber

 

eventjes voor ons in de kokosboom klimmen (25 meter) zonder hulpmiddelen, hij had alleen een lus in koord waar hij zijn voeten instak, gekkenwerk

Ondertussen zijn we terug van de uitstap en het was geweldig. Uiteraard toeristisch  maar dit is iets wat je niet op je eentje kan fiksen. We zijn met een minibus (geen daladala) naar de farm gereden en daar kregen we een rondleiding.

In Bagamoyo schreef ik dat we mensen in palmbomen zagen klimmen.

Ondertussen weten we ook dat ze dat doen om de bloemen te plukken van de palmnoten, die leggen ze dan een week in het water en zo verkrijgen ze heel sterke alcohol. Als je daarover spreekt zijn ze gegeneerd. Het is duidelijk dat iedereen het weet maar mondjes dicht ....

Het is hier minstens tien graden warmer dan op het vasteland, je kan echt niet in de zon blijven staan. De vrouwen lopen hier dan nog allemaal  helemaal in het zwart gehuld, als ze hun gezicht laten zien dan zijn ze al vooruitstrevend.
Je kan hier bijna nergens alcohol krijgen bij je eten. Gisteren troffen we het, je kon een biertje krijgen. Vandaag hebben we ons weer laten foppen, geen bier geen wijn maar ... het eten was lekker da's toch ook mooi meegenomen.
Morgen gaan we voor twee dagen naar een klein meest noordelijk dorp, Nungwi.

Gelukkige verjaardag Jo (van Lut) jij verjaart vandaag!

hallo bloggers! ook al zijn we nooit weg van toeristische plaatsjes, het valt hier nog redelijk mee. de eerste plaats in 3 weken waar het zwart ziet van de witten, dat is veelzeggend... gisterenavond zijn we via de plaatselijke markt, dag en nacht heel levendig- aan de haven gaan eten. geen enkele reisgids vindt dat een goed idee, we zijn toch maar met de taxi teruggekomen. intussen was er toch warm water. dat zal eerder een toeval zijn, denk ik zo...

vandaag dus de traditionele spicy tour gedaan, een voltreffer. de foto's spreken voor zich! voor de rest nog wat rondgewandeld in stone town op zoek naar gerestaureerde gebouwen... nauwelijks iets gevonden, maar er wordt wel hard gewerkt aan de bouw van een super de luxe hilton-hotel. is daar misschien het geld van de Unesco naartoe gesluisd???

seffens proberen we ons in ons bed te hijsen, een hele krachttoer voor mensen van onze leeftijd! de matras ligt bijna op schouderhoogte... maar morgenvroeg wordt deze inspanning beloond bij het ontbijt. omelet (in Tanzania elke morgen!) met een donut. die omelet is echt wel nodig om je donut te kunnen doorslikken, precies krijt en natuurlijk absoluut smaakloos. de (oplos)koffie maakt dan weer veel goed...

gonda had daarstraks haar opblaasbaar zitkussen laten liggen in het busje van de spicy tour. gelukkig heeft de chauffeur het bezorgd in het guesthouse, ze heeft dat echt wel nodig hier... het rugske speelt wel eens op tijdens het rijden!

dat was het weeral! nog vele zonnige groetjes en tot blogs!       "papa"